Deelnemers schrijfresidentie 2014

Astrid Haerens

Astrid Haerens (1989) behaalde een Master Drama-Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen. Ze schrijft, speelt en doceert ze in Brussel en ver daarbuiten. In september 2017 verscheen haar debuutroman Stadspanters bij uitgeverij Polis. Diezelfde maand lanceerde ze ook de online poëzieplattegrond Stadsklanken.be. Ze schreef onder andere voor Deus ex Machina, Gierik&NVT, De Gidsen en Hard//hoofd. Ze organiseerde de expositie Schaamteloos Schoon: Beautysalons in Burundi. Over dit thema schreef ze ook columns voor deBuren.

In Parijs schreef Astrid onder meer een reeks gedichten over de Galerie d'Anatomie Comparée et Panteologie. Een selectie hieruit verscheen in Het Liegend Konijn en enkele andere werden in Poëziekrant gepubliceerd. Ook wandelde ze door de wijk La Goutte d'Or. De tekst daarover, La Goutte d'Or: de blik van een ander, verscheen in twee delen op Hard//hoofd.

Baptiste Erpicum

Baptiste Erpicum (1988) studeerde filosofie en communicatie. Hij werkt als franstalig journalist voor L’Avenir en diverse andere media. In 2013 won hij de 'Prix de la meilleure contribution en presse écrite' van Belgodyssee, een wedstrijd waarin jonge Waalse en Vlaamse reporters samenwerken. Daarnaast zet hij zijn eerste stappen als schrijver van korte verhalen. Hij is coordinator communiactie/marketing bij ToekomstATELIERdelAvenir (TADA).

Baptiste schreef twee verhalen over Tes, een jonge kunstenares die de Parijse kunstscene van de jaren '50 ontdekt. In Tes op de golf zet ze haar eerste stappen als surrealistisch schilder; in De vrouw met het masker volgen we haar naar het Salon des Indépendents in het Grand Palais.

Bernke Klein Zandvoort

Bernke Klein Zandvoort (1987) is schrijver en beeldend kunstenaar. Na haar studie aan de Gerrit Rietveld Academie debuteerde ze in 2013 met de dichtbundel Uitzicht is een afstand die zich omkeert bij uitgeverij Querido. Tijdens haar tweejarig verblijf in Londen schreef ze voor de Revisor het feuilleton English Hours. Van 2017-2018 is ze artist-in-residence aan de Van Eyck Academie.

In Parijs schreef Bernke het essay That person, geïnspireerd door een tentoonstelling over Vincent van Gogh en Antonin Artaud in het Musée d'Orsay. Dit stuk werd gepubliceerd in Terras.

Flor Declercq

Flor Declercq (1985) studeerde klassieke filologie. Hij publiceerde gedichten in onder andere Het Liegend Konijn, Poëziekrant en Revisor en droeg voor op diverse podia. Flor bewerkte Vergilius en Metastasio voor de ‘copy-paste’ opera Dido. In het najaar van 2014 tourde hij met de theatrale muziekvoorstelling Héloise … a love story. In mei 2015 gingt zijn nieuwe voorstelling Veel te luid in première. Voor Theater Antigone schreef hij de tekst voor de voorstelling Semmelweis die in 2017 in première ging.

In Parijs schreef Flor het korte verhaal La BnF. Dit verhaal werd gepubliceerd op Hard//hoofd. Daarnaast schreef hij de reeks gedichten Correspondence métro. Een selectie hieruit verscheen in Poëziekrant in januari 2015. 

Guido van Eijck

Guido van Eijck (1987) schrijft als freelance journalist voor onder meer De Groene Amsterdammer en de Volkskrant. Hij studeerde Geschiedenis aan de University of California Los Angeles en aan de Universiteit Utrecht, waar hij ook colleges Moderne Geschiedenis gaf. In 2014 stelde hij samen met Hellen Kooijman Het Oostblokboek samen.

In Parijs bezocht Guido het voormalige huis, nu museum, van premier Georges Clemenceau en schreef hierover het artikel Het hol van de Tijger. Het stuk werd eerder gepubliceerd op Hard//hoofd. Daarnaast volgde hij in het spoor van commissaris Maigrait in Op zoek naar de commissaris.

Heleen Debruyne

Heleen Debruyne (1988) is een historica met weinig geduld voor archieven. Ze haalde een master in de journalistiek en werkt nu als achter-de-schermen-radiomaakster bij Klara en soms bij Radio 1. Ook schreef en schrijft ze voor Knack, De Morgen, DeWereldMorgen, cuttingedge.be en voor zichzelf.

Tijdens de residentie schreef Heleen enkele blogberichten. Voor haar tekst over de grootstad nam ze een kijkje bij de polyamoureuze beweging in Parijs en schreef daarover het stuk Meerminners in Parijs. Dit artikel verscheen eerder in De Morgen Magazine en een fragment werd voorgelezen op Klara in het programma Happy Hour. Ze maakte ook een radiodocumentaire over het Musée des Lettres et Manuscrits. Beluister hier Voltaire's liefste wetenschapper.

Jürgen Vandewalle

Jürgen Vandewalle (1986) werkt sinds 2014 als projectarchitect bij TRANS Architectuur en stedenbouw, voordien bij Areal Architecten. In de vrije tijd die overblijft schrijft hij, voornamelijk voor A+ en de Vlaams Bouwmeester. Hij was eerder werkzaam als gemeenteraadslid en is nog steeds betrokken bij verschillende politieke organisaties. Zijn interesse gaat uit naar alles wat naar geschiedenis, politiek en architectuur ruikt.

In Parijs dook Jürgen de geschiedenis in en schreef het artikel Schoonheid met een prijskaartje, over het verband tussen stadsplanning en sociale cohesie in een grootstad. Daarnaast bezocht hij de begraafplaats Père-Lachaise, wat resulteerde in bedenkingen over massatoerisme. Lees hier Meer seks, drugs en rock & roll!

Karel Geeraedts

Karel Geeraedts (1993) studeerde wiskunde en natuurkunde aan de Universiteit van Edinburgh. Daarnaast leest hij graag en speelt hij piano. Tussen de bedrijven door oefent hij in stilte zijn pen. Ondertyssen schreef hij al voor deFusie.

Karel bezocht in Parijs het Hôpital Kremlin-Bicêtre en schreef daarover het verhaal Ziekenbezoek. Deze tekst werd gepubliceerd op Hard//hoofd. Zijn tweede verhaal over Parijs, Afscheid, verscheen in voorpublicatie in DW B.

Lars Dellemann

Lars Dellemann (1991) studeerde politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was redacteur bij het online magazine Spunk, maakte reportages voor onder meer Vice en NOS en presenteerde voor radio en tv. Lars werd na zijn afstuderen persvoorlichter bij het Aids Fonds, maar kon de verleiding niet weerstaan om daarnaast te blijven freelancen als journalist. 

Lars schreef in Parijs het essay Stadswolven. Deze tekst verscheen in voorpublicatie op de blog van Ons Erfdeel. Ook bezocht hij het etnografische Musée du quai Branly en schreef daarover het artikel Een ongemakkelijke expeditie.

Lies Van Gasse

Lies Van Gasse (1983) is dichter, beeldend kunstenaar en leraar. Ze schreef de bundels Hetzelfde gedicht steeds weer, Brak de waterdrager en Wenteling. Van Gasse profileert zich ook met mengvormen van poëzie en beeld, zoals de graphic poems Sylvia en Waterdicht, waarvan de tekeningen werden getoond op Watou 2011. Met Annemarie Estor schreef ze het multimediale epos Hauser.

In Parijs schreef Lies het lange gedicht Ik droom van een stad, dat in voorpublicatie in Het Liegend Konijn gepubliceerd werd. Ook maakte ze de graphic poem Een binnenplaats - Hôtel Dieu, over een historisch ziekenhuis. Dit werk verscheen integraal in haar boek Zand op een zeebed, dat gepresenteerd werd bij deBuren.

Lize Spit

Lize Spit (1988) is opgeleid als scenarist en schrijft vooral proza en poëzie. Haar werk verscheen in verschillende literaire tijdschriften. Ze won de publieksprijs en de juryprijs van Write Now! in 2013. Het Smelt, haar debuutroman, verscheen in januari 2016 bij Das Mag Uitgevers. Ze is mede-initiatiefnemer van RAW, die werkruimte ter beschikking stelt aan jonge filmmakers en schrijvers, en is gast-docent Schrijven op de LUCA School Of Arts in Brussel.

Lize's verhaal over Parijs, Zadelpijn, werd gepubliceerd in Das Magazin. Een fragment werd vertaald in het Frans en verscheen als Les fesses en compote in Septentrion 2016/1 Ze schreef verder de reeks gedichten precisie, waaruit een selectie gepubliceerd werd in Poëziekrant.

Marieke Rijneveld

Marieke Rijneveld (1991) is schrijver, muzikant en dichter. Haar werk verscheen onder meer in VPRO gids, Das Magazin, De Revisor, Hard//hoofd, Passionate Platform, Het Liegend Konijn en Hollands Maandblad. Ze won diverse schrijfwedstrijden. Naast het schrijven treedt ze regelmatig op als singer-songwriter en werkt ze op een melkveebedrijf. In mei 2015 verscheen haar eerste dichtbundel Kalfsvlies bij Uitgeverij Atlas Contact, waar in januari 2018 ook haat debuutroman De avond is ongemak verscheen. 

Tijdens de residentie in Parijs schreef Marieke Dit is geen dagboek, dat eerder gepubliceerd werd door De Revisor. Ze schreef ook een reeks gedichten, geïnspireerd door de tentoonstelling van videokunstenaar Bill Viola. Het gedicht Verdwaald verscheen in Hollands Maandblad en vier andere Parijse gedichten werden gepubliceerd in DW B. Nog drie andere Parijsgedichten verschenen in Poëziekrant en het achtste uit de reeks leest u eerst in Deus Ex Machina.

Michiel Leen

Michiel Leen (1987) studeerde Nederlands, Engels en Westerse literatuur in Leuven en volgde de journalistiekopleiding aan de Antwerpse Lessius-Hogeschool. Sinds 2011 is hij actief als freelance journalist, onder andere voor Knack.be, De Standaard en culturele publicaties als Ons Erfdeel, Verzin en Rekto:Verso.

In Parijs bezocht Michiel het fotomuseum Maison Européenne de la Photographie en schreef over de overdaad aan foto's het artikel De mer à boire van het MEP. Daarnaast onderzocht hij de kunst van het flaneren. Het essay De flaneur sleept niet met zijn voeten werd gepubliceerd op Hard//hoofd.

Saskia Naafs

Saskia Naafs (1984) is freelance journalist en onderzoeker. Ze werkt als verslaggever voor Het Parool en De Groene Amsterdammer en maakt deel uit van de Onderzoeksredactie. Ze studeerde sociologie en internationale ontwikkelingsstudies in Amsterdam en volgde de postacademische opleiding dagbladjournalistiek in Rotterdam. 

In Parijs interviewde Saskia een danseres van de Moulin Rouge, wat resulteerde in het artikel Elke avond oh la la. Het stuk verscheen eerder in Het Parool. Ze nam ook een kijkje in een fascinerend museum met een enorme collectie kleurenfoto's en zwart-witfilms uit de vroege twintigste eeuw. Ze schreef hierover het stuk Archief van de planeet, dat gepubliceerd werd op Mister Motley.

Sebastiaan Andeweg

Sebastiaan Andeweg (1989) studeerde redacteur/editor in Amsterdam. In de overige tijd schrijft, tekent, programmeert en speelt hij. Hij was redacteur bij Op Ruwe Planken en Das Magazin en bouwt aan zijn eigen weblog. Hij won prijzen bij WriteNow! en Opium. Nu is hij E-commerce Developer bij E* Cube.

Sebastiaan schreef in Parijs het verhaal Brief aan mijn tandarts. Daarin doet de hoofdpersoon verslag van zijn pogingen om voor zijn tandarts een museum te bezoeken. Dat loopt niet van een leien dakje. In een tweede verhaal leert de hoofdpersoon een totaal andere kant van Parijs kennen via de dating app Grindr. Lees hier Que ch tu?

Simone van Saarloos

Simone van Saarloos (1990) studeerde Literatuurwetenschap en Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam en de New School in New York. Ze schreef drie keer per week een column voor nrc.next en organiseerde een eigen ‘seksistische’ talkshow. In november 2015 verscheen Het monogame drama bij De Bezige Bij. Haar debuutroman De vrouw die werd gepubliceerd door dezelfde uitgeverij in 2016. 

Vanuit Parijs schreef Simone vijf columns voor haar vaste rubriek in nrc.next. Over idealisme, flaneren, liedjes zingen en hokjesdenken. Haar verhaal De laatste massage van Michel Houellebecq, over het Maison de Balzac, verscheen in voorpublicatie op De Correspondent.

Stéphanie Lepage studeerde Journalistiek aan de ULB en werkt als journalist voor RTBF, Télébruxelles, La Libre Belgique en Belga News Agency. Ook werkt ze als beeldreporter, gespecialiseerd in Afrika. Haar reportages en documentaires over diverse landen werden uitgezonden in Reflets sud op RTBF en TV5 Monde. Daarnaast is ze actrice, behaalde ze een diploma Woordkunst aan het Conservatoire Royal de Liège, en schreef ze onder andere het stuk Minute papillon. 

In Parijs onderzocht Stéphanie de situatie van Comoorse gemeenschap. Ze schreef hierover het artikel Van de Maaneilanden tot La Courneuve: een ballingenparcours en werkt ook aan een documentaire over dit onderwerp. Daarnaast bezocht ze het Museum van Montmartre, en gidst ze ons door de geschiedenis van deze wijk in De ziel van Montmartre.

Stéphanie Tillieux

Stéphanie Tillieux (1984) schrijft om te vergeten dat ze van alles onthoudt en om te onthouden dat ze veel mag vergeten, maar vooral schrijft ze omdat ze graag wil geloven dat onze verbeelding -mits aangesproken- (vaak) echter is (en ons dichter bij een waarheid brengt) dan de werkelijkheid zelf. Ze is communicatie- en informatiewetenschapper, toneelschrijver, ex-barvrouw en spinning- instructrice. Verder maakte ze deel uit van de artistieke leiding van productiehuis voor nieuwe theaterteksten De Kosmonaut, schreef en schrijft ze proza, poëzie en drama en werkt ze aan haar eerste roman.

Yannick Dekeukelaere

Yannick Dekeukelaere (1987) is televisiemaker bij Woestijnvis. Hij studeerde Taal- en letterkunde aan de Universiteit Antwerpen en was hoofdredacteur van studentenblad dwars. Kortverhalen van hem werden gepubliceerd in Vice, Hard gras en in Print is dead – Nieuwe schrijvers uit Vlaanderen.

Yannick zocht in Parijs tevergeefs naar een Parijs icoon: de onbeleefde ober. Lees hier Café de Paris - Toerist zoekt onbeleefde ober. Een ingekorte versie verscheen eerder op de website van Vice. Ook bezocht hij een 'erg moeilijk museum'. Zijn tekst daarover, Spreken ze Chinees in het Palais de Tokyo? werd eerder gepubliceerd op Hard//hoofd.

Ann Overbergh

Ann Overbergh (1978) werkte voor Kunstencentrum Vooruit, Festival van Vlaanderen Kortrijk, het productiehuis voor muziektheater LOD, en BAM Instituut voor beeldende, audiovisuele en mediakunst. Ze werkte aan een doctoraat waarin ze vergelijkt hoe digitale ontwikkelingen in Kenia en Tanzania een invloed hebben op lokale film- en videoproductie en -verspreiding. In de zomer van 2014 ging ze bij deBuren aan de slag als programmamedewerker.

Ann bezocht een van de mooiste bibliotheken van Parijs en schreef over een bijzonder schilderij dat daar hangt. Lees hier De zwarte non van Moret.

Marianne Hommersom

Marianne Hommersom (1983) studeerde fotografie aan de Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent en volgde een master Filmstudies en Visuele Cultuur aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel werkt ze voor deBuren, vooral rond het project citybooks. Daarnaast fotografeert ze voor zichzelf en voor anderen en stelt ze haar werk af en toe tentoon. In de zomer van 2012 maakte ze een eerste fotoserie in Parijs: Scenes of Wonder - Paris. In 2013 resulteerde de residentie in het in eigen beheer uitgebrachte fotoboek Et dans ce cas seulement. Een selectie uit deze fotoreeksen wordt in 2015 en 2016 op verschillende locaties in Vlaanderen tentoongesteld. Daarnaast portretteerde ze de deelnemers tijdens hun residentie. Bekijk hier de de groep van 2012, van 2013, van 2015, van 2016 en van 2017.