Deelnemers schrijfresidentie 2016

Anneleen Van Offel

Anneleen Van Offel (1991) schrijft met woorden en geluid, in tekst en radioverhalen. Ze behaalde haar master Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. In 2019 werkt ze in de Talent Pool van Uitgeverij Lebowski aan haar debuutroman, die zich afspeelt in Israël. Over de ontmoetingen die leidden tot dit boek, schreef ze in 2015-2016 columnsvoor deBuren. Ze publiceerde verhalen en poëzie in o.a. de Revisor, Kluger Hans, De Optimist en op Hard//hoofd. Daarnaast is ze bezieler van Instagrannies (@_instagrannies), een initiatief van Bond zonder Naam op Instagram waarvoor ze in gesprek gaat met ouderen over hun levenswijsheid. Sinds 2018 maakt ze deel uit van de redactie van Deus Ex Machina en is ze stalmeester van De Sprekende Ezels in Gent.

In Parijs schreef Anneleen het korte verhaal Herstel, dat gepubliceerd werd in De Revisor. Daarnaast creëerde ze een visual poem, geïnspireerd door de Galerie de l'évolution. Bekijk hier The Origin of Spaces, dat werd gepubliceerd op Hard//hoofd.

Carmien Michels

Carmien Michels (1990) danst tussen pen en podium, tussen urban en klassiek. Ze studeerde Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Ze debuteerde in 2013 met de roman Wij zijn water. Haar tweede roman Vraag het aan de bliksem verscheen in 2015 bij Uitgeverij Polis. In 2016 won ze het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam en ze werd derde op het Wereldkampioenschap. Sinds november 2016 is ze Europees Kampioen Poetry Slam. Nu is ook haar poëziedebuut We komen van ver uit.

Voor deBuren schreef ze een citybook over Münster. In Parijs schreef ze Stad van vermenigvuldiging en andere gedichten. Deze werden gepubliceerd in haar bundel We komen van ver (Polis, 2017)

Davy Verbeke

Davy Verbeke (1989) studeerde Geschiedenis en Engels in Gent, Parijs en Brussel. Hij schrijft kortverhalen over herinneringen – individuele en collectieve – en andere zaken die het verdwijnen van de dingen uitdagen. Als publiekshistoricus houdt hij een MO*-wereldblog bij over koloniale monumenten in Kinshasa en werkte hij voor het AfricaMuseum in Tervuren. Voor spottedbylocals.com schrijft hij over zijn favoriete plaatsen in Brussel.

Davy bracht een fragment uit zijn Parijstekst over een slecht uitgebaat koloniaal pretpark in de literaire podcast Ondercast. Hier lees je het complete verhaal Een rottende tropische vrucht. Aanbevelingen voor een koloniaal pretpark. In Parijs schreef hij ook het korte verhaal Zoveel water, zo dichtbij.

Emma Lesuis

Emma Lesuis (1988) studeerde Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. Ze maakte televisiedocumentaires voor Vranckx op Canvas over een Zuid-Afrikaanse wijnboerderij, over fans van Stromae in Rwanda en in 2018 maakte ze mijn land, mi gron een zoektocht over haar eigen (verzwegen) slavernijgeschiedenis in Suriname. De theatrale versie hiervan, genaamd Aardappelbloed, zal in 2019 te zien zijn op onder meer Oerol en Het Theaterfestival waar ze in 2018 de Roel Verniersprijs won. Bij deBuren stond ze o.a. op het podium met de theaterdocu Op die plaas en Ode aan de reislust. Naast het maken van documentaires schreef ze onder andere bij Rekto:Verso en De Correspondent en selecteert ze in de zomer van 2019 woordkunstenaars voor Theater Aan Zee.

Emma schreef in Parijs het essay Wakker. Dat herwerkte ze tot De stille activist in mij, waarmee ze de essaywedstrijd Het nieuwe verschil van tijdschrift nY won.

Emma Ringelding

Emma Ringelding (1991) is plaatjesmaker. Ze studeerde af als striptekenaar aan ArtEZ en publiceerde strips, illustraties en cartoons in verschillende media, van NRC Next tot Eppo. Haar werk sierde de najaarsbrochure van deBuren in 2016. Sinds 2016 tekent Emma maandelijks een recensie voor de Boekenkrant onder de titel Lees&Teken. Ze zoekt naar literatuur in strips en strips in literatuur en zal in Parijs dus ook minstens zo veel tekenen als schrijven. 

Geïnspireerd door haar omzwervingen in Parijs tekende ze het beeldgedicht (A)symmetrie | wandelingen in Parijs.

Gertjan Willems

Gertjan Willems (1987) is als postdoctoraal onderzoeker verbonden aan de Universiteit Gent. Hij verricht historisch en hedendaags onderzoek naar het filmgebeuren in de Lage Landen en naar Europese modernistische cinema. In 2017 publiceerde hij het boek Subsidie, camera, actie! Filmbeleid in Vlaanderen. Lezen en schrijven ziet hij als een manier van reizen, maar liever nog reist hij ook echt om te lezen en te schrijven; hij verbleef een tijdlang in Amsterdam, Kopenhagen, Parijs en York. 

Hannah De Meyer

Hannah De Meyer (1988) is schrijver en theatermaker. Ze studeerde zomer 2015 af aan de Toneelacademie Maastricht. Met SOLACE won ze de Jong Theaterschrijfprijs op Theater aan Zee. Haar werk is documentair en poëtisch. Ze is gefascineerd door overgave, door de genade van de crash, door de rauwe anarchie die uitgaat van een mens die opgeeft.

Heleen Debeuckelaere

Heleen Debeuckelaere (1988) is een historicus van opleiding en een activist van overtuiging. Ze woont en werkt in Brussel, waar ze schrijft over het leven en lijden van de afro-diaspora in België en Europa. Ze publiceerde tot op heden in De Standaard, rekto:verso en op verschillende Engelstalige online media. Ze schreef bijdrage aan de bundel Zwart.

Jelko Arts

Jelko Arts (1991) had ooit een cabarettrio, maar staat inmiddels als schrijver op het podium. Hij schrijft en tekent. Jelko is oprichter van literair festival Boek op de Bank en de eerste helft van schrijversduo Arts & Lentes. In 2015 behaalde hij een eervolle vermelding in de finale van Write Now!. Hij neemt deel aan het Slow Writing Lab 2016-2017, het talentenprogramma van het Nederlands Letterenfonds. Zijn teksten verschenen onder andere in De Titaan, Trouw en De Gelderlander. In 2018 debuteert hij met de stripnovelle Hoe bijen de ruimte vullen.

In Parijs schreef en tekende Jelko het beeldessay Bang zijn en nauwkeurig blijven.

Lien Annicaert

Lien Annicaert (1986) is master in de theaterwetenschappen en studeerde in 2013 af als dramadocent/regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Haar fascinatie voor de subtiele structuren en patronen waarin mensen hun alledaagse leven proberen te vatten, loopt als een rode draad doorheen haar werk als docent en maker.

Linda Carolien Veldman

Linda Carolien Veldman (1989) studeerde filosofie en cultural analysis in Amsterdam en Berlijn. Sindsdien schippert ze tussen beide steden. Ze is directeur van Perdu en organiseerde in 2014 het ReVersed Poëzie Film Festival. Ze schrijft poëzie, vaak in meerdere talen tegelijk. Haar teksten verschenen in onder andere Hard//hoofd.

Op trappen voor het huis Biermans-Lapôtre ontkiemde Linda's gedicht Trapsgewijs, dat gepubliceerd werd op Samplekanon.

Lisa Weeda

Lisa Weeda (1989) studeerde Creative Writing aan ArtEZ, is programmamaker bij Mooie Woorden, modereert en geeft soms les. Haar werk verscheen onder meer in Das Magazin, op De Optimist en Hard//hoofd. Ze is onderdeel van het Slow Writing Lab 2015-2016, het talentenprogramma van het Nederlands Letterenfonds. In november 2016 verscheen haar non-fictie chapbook over Oekraïne bij Literair Productiehuis De Wintertuin.

Samen met Ayla Schneiders (Parijsresidentie 2013) is Lisa bezig aan een onderzoek, waarvoor zij in Parijs en Ayla in Boston en New York op pad gaan. Ze publiceerden daarover al een opiniestuk in de Volkskrant en de Morgen en een langer artikel op haar blog.

Marjolijn van de Gender

Marjolijn van de Gender (1994) studeert Taalwetenschap en Nederlandse Taal en Cultuur. Ze stond drie keer in de finale van schrijfwedstrijd Write Now! en werd derde in 2018. Ze ging in 2015 op zomerkamp met Das Magazin en werd geselecteerd voor Talent op Tilt, een ontwikkelingstraject voor schrijvers. Ze is co-auteur van de verhalenbundel Korte verhalen uit de Oudheid en op Hard//hoofd verscheen haar kort verhaal Vrijdagavond. Daarnaast houdt ze een blog bij: Inhoudsloos gezwam. Ze werkt aan haar debuutroman die zal verschijnen bij AtlasContact.

In Parijs schreef Marjolijn twee korte verhalen: Verhuizen en Oude vrienden.

Merlijn Kerkhof

Merlijn Kerkhof (1986) is schrijver, was muziekjournalist voor NRC en columnist van nrc.next en schrijft nu voor de Volkskrant. Hij studeerde muziekwetenschap aan de Universiteit Utrecht en journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn eerste boek, Alles begint bij Bach, verscheen in september 2016 bij uitgeverij Thomas Rap. In maart 2019 kwam Oude Maasweg kwart voor drie uit. Hij houdt ook van reizen, voetbal en biggetjes en woont in Utrecht.

In Parijs dook Merlijn de klassieke muziekgeschiedenis in. Hij volgde het spoor van Igor Stravinsky en schreef daarover De pornografische ritmes van de Sacre. Ook beschrijft hij de bruisende muziekscene in het Parijs aan het begin van de 20ste eeuw in De ontdekking van kleur. Deze teksten verscheen beiden als hoofdstuk in zijn debuut Alles begint bij Bach.

Nikki Dekker

Nikki Dekker (1989) publiceert gedichten en essays in literaire tijdschriften zoals Tirade, DeOptimist en Hard//hoofd, maar brengt ook korte verhalen en theaterteksten op het toneel tijdens Dit zijn de schrijvers en De orde van de dag. Haar eerste lange radiodocumentaire, De oppas en ik, werd uitgezonden door NTR RadioDoc en werd genomineerd voor de Prix Europa.

In Parijs schreef Nikki de reeks gedichten Voorspelbare levens in een voorspelbare buurt. Deze werden gepubliceerd in literair tijdschrift De Gids in april 2017. Ze interviewde Doruntina Islamaj over haar radiodocumentaire over liefdesverdriet Chagrin d'Amour.

Persis Bekkering

Persis Bekkering (1987) schrijft over literatuur en klassieke muziek voor o.a. de Volkskrant, Theatermaker en Harper’s Bazaar. Haar debuutroman Een heldenleven verscheen in het najaar van 2017. Het is genomineerd voor de ANV Debutantenprijs 2019. Daarnaast interviewt ze (internationale) schrijvers op literaire festivals en organiseert ze leesclubs voor onder meer De Balie in Amsterdam.

In Parijs schreef Persis twee essays: Camp. Een necrologie en Pogingen het inpakpapier van Parijs af te scheuren.

Pete Wu

Pete Wu (1985) onthult als redacteur en journalist het liefst stemmen en perspectieven die normaliter niet gehoord worden in de traditionele media, onder meer voor NOS, Quest, VPRO, VICE, Mindshakes, de Volkskrant, het filmfestival in Rotterdam en Time Out. Hij studeerde mediafilosofie, Amerikanistiek en crossmedia-journalistiek in Amsterdam, Florida en Utrecht.

Pete schreef in Parijs het korte verhaal Tot de laatsten van ons vielen. De tekst werd gepubliceerd in literair tijdschrift De Gids in april 2017. Hij schreef ook het stuk Op de schouders van reuzen, waarin hij generatiegenoten in Parijs spreekt die net als hij kinderen van Chinese migranten uit Wenzhou zijn. Deze tekst is als hoofdstuk gepubliceerd in zijn debuut De bananengeneratie (2019, Das Mag)

Tiemen Hiemstra

Tiemen Hiemstra (1991) is schrijver van fictie en essays. In 2015 studeerde hij af aan de afdeling Woordkunst van het Antwerpse conservatorium. Hij publiceerde in tijdschriften en internetplatforms als nY en hard//hoofd en haalde de finale van wedstrijden als Write Now! en de VPRO Bagagedrager. Momenteel werkt hij vanuit Antwerpen aan zijn debuut.

In Parijs schreef Tiemen Gorgel in vrede, een brief aan Cortázar, wiens voetsporen hij volgde door de stad. Ook schreef hij Olaf Hendriks, een essay in de derde persoon. De tekst verscheen in voorpublicatie in Tirade (juni 2017). 

Lotte Loncin

Lotte Loncin (1987) studeerde Oost-Europese talen en culturen en Nederlands aan de Universiteit van Gent. Ze werkte als vertaler bij de dienst dramaturgie van De Munt, was vervolgens redactiemedewerker bij CultuurNet Vlaanderen en werkte tot 2018 als communicatiemedewerker bij deBuren. Met het Gents Collectief van Poëzievertalers vertaalt ze Russische poëzie. Ze publiceerde recensies bij Kunsttijdschrift Vlaanderen en Poëziekrant.

Marianne Hommersom

Marianne Hommersom (1983) studeerde fotografie aan de Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent en volgde een master Filmstudies en Visuele Cultuur aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel werkt ze voor deBuren, vooral rond het project citybooks en de Parijsresidentie. Daarnaast fotografeert ze voor zichzelf en voor anderen en stelt ze haar werk af en toe tentoon. In de zomer van 2012 maakte ze een eerste fotoserie in Parijs: Scenes of Wonder - Paris. In 2013 resulteerde de residentie in het in eigen beheer uitgebrachte fotoboek Et dans ce cas seulement en een gelijknamige tentoonstelling. Ze portretteerde ieder jaar de deelnemers tijdens hun residentie. Bekijk hier de de groep van 2012, van 2013, van 2014, van 2015 en van 2017.