Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Met het talentontwikkelingstraject Eenzame Avonturen geven De Gids, het oudste en breedst verspreide literaire tijdschrift van de Lage Landen en deBuren samen een flinke impuls aan het bijzondere grensgenre van de literaire non-fictie.
Van een zalmroze kommetje dat terug blijkt te leiden naar de Romanovs tot een zoektocht naar de laatste guillotine in Frankrijk. Over hekserij en magie, uit je comfortzone stappen in San Francisco, worstelingen met mannelijkheid en de onvervulde dromen van een vader. Lees nu het werk van Fabienne Rachmadiev, Max Urai, Jozefien Van Beek, Lotte Lentes, Nikki Dekker en Steffie Van Neste.
In het Eenzaam Avontuur van Lotte Lentes droomt een bakkerszoon in naoorlogs Duitsland van een topsportcarrière, maar slaagt er niet in aan zijn milieu te ontsnappen. Hoe werkt deze onvervulde droom door in het leven van zijn dochter?
Wanneer Fabienne Rachmadiev een erfstuk mee naar huis krijgt – een middelgroot, niet al te zwaar zalmroze kommetje met een parelmoeren glans en een bordeauxrode rand dat terug blijkt te leiden naar de Romanovs – blikt ze terug op de verhalen uit haar familiegeschiedenis.
In deze longread blikt Max Urai terug op de diverse vormen van mannelijkheid die in zijn jeugd de revue passeerden en hoe hij zichzelf hiertussen manoeuvreerde. Langs Mowgli, James Bond, Jude Quinn en Roger Ebert.
Nikki Dekker zonderde zich maanden af, in een hutje in het bos. Zij schreef er een essay over haar fascinatie voor magie, waarin ze in één beweging de geschiedenis en de perceptie van hekserij verkent. ‘Mijn vrienden doen het af als klinkklare onzin, maar wanneer ik hun tarotkaarten lees, breekt het zweet ze uit.'
In San Francisco kun je een broodje van veertien dollar eten terwijl om de hoek daklozen op straat leven. Rebecca Solnit, Levinas en de sculpturen van Duane Hanson trokken Jozefien Van Beek uit haar comfortzone en hielpen haar de daklozen niet alleen te zien, maar er ook empathie voor te voelen.
In Frankrijk werd in 1977 de laatste terdoodveroordeelde geëxecuteerd met de guillotine. Ruim veertig jaar later zijn de sporen van het werktuig zorgvuldig uitgewist, je vindt ze alleen nog terug in de Franse literatuur. Is dat genoeg om de efficiënte, voor de Franse geschiedenis zo belangrijke moordmachine niet uit het collectieve geheugen te laten verdwijnen?
Om een nieuwe generatie schrijvers de kans te geven zich te bekwamen in dit genre, lanceerden we een gesloten oproep naar vijftien zorgvuldig geselecteerde kandidaten. Na een grondige en lastige selectieprocedure, selecteerden we: Fabienne Rachmadiev, Heleen Debeuckelaere, Jozefien van Beek, Lotte Lentes, Max Urai, Nikki Dekker, Selin Kuşçu en Steffie Van Neste.
Ze kregen een werkbudget en begeleiding van deBuren en De Gids, ontmoetten elkaar ter inspiratie en volgden samen workshops gegeven door gerenommeerde Vlaamse en Nederlandse auteurs. Het resultaat: een lekker lang literair non-fictiestuk. We hopen dat lezers van hun werk zich, zeventig jaar na de publicatie van Anna Blamans Eenzaam avontuur, met de slotregel van die roman verwonderd afvragen: ‘dit is de wereld, was ik er ooit eerder?’
