Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.

het vormingsproces van een korst | Babeth Fonchie

Achttien jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs laten artefacten uit de Rijksmuseumtentoonstelling Slavernij spreken. Babeth Fonchie schreef een gedicht geïnspireerd door een eeuwenoud houten voetblok en bijbehorende ijzeren boeien.
Door Babeth Fonchie op 15 feb 2021
Tekst
Literatuur & taal
Schrijfresidentie Parijs
Houten voetblok en 6 losse boeien, omstreeks 1600 - 1800. Collectie: Rijksmuseum, Amsterdam

Hoe klinkt het kasboek van een plantage? Waaraan denkt een kwast die werd gebruikt voor bezweringen? Met welke stem spreekt een contract uit de 18e eeuw? En welk verhaal herbergt Het poppenhuis van schilder Jacob Appel?

 

In de reeks Oude werken, jonge schrijvers geven jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs een stem aan een artefact uit de tentoonstelling Slavernij (Rijksmuseum, Amsterdam).

het vormingsproces van een korst

 

 

het metaal is koel maar niet zo koud

 

als de mensen die je aan je vel

 

meenamen. nerven in het hout zijn

 

de inkepingen in jou. ergens tussen

 

zeereis, uitgestald worden op wagens

 

en geluidstrillingen van zweepslagen,

 

is de opperhuid haar taak verloren.

 

het gaat overwegend snel hoe

 

vaker je de wond opentrekt

 

hoe meer het lichaam

 

vergeet zich te beschermen, er zit

 

vlees aan het bot bang is het bot.

 

je verwordt tot aders op knappen,

 

razernij die niet kan ontsnappen, spieren

 

stuiptrekkend, dat is

 

het bijeffect van een dag beulen.

 

gebochelde rug hitte in de vlek

 

die litteken wordt – bij deze generatie

 

blijft het niet, pigment migrerend

 

de diepere huidlaag penetrerend

 

en weer een dag die overloopt

 

in de tint van vuil onder je nagels

 

in striemen en afdrukken, roest

 

is niet voor niets rood en bruin.

 

dit gereedschap is gemaakt

 

om de mens

 

uit het lijf te wringen.

© Marianne Hommersom

Babeth Fonchie

Babeth Fonchie (1993) is dichter, kunstenaar en meester in de rechten. Zoektochten en de rauwe 
versie van het leven zijn centrale thema’s in haar werk. Ze daagt je uit om voorbij de eerste indruk te kijken. Sinds 2019 is ze huisdichter van online feministisch magazine LilithMag. Ze werd in 2020 geselecteerd voor Vers van het Mes en het Slow Writing Lab. Regelmatig is ze te vinden op het podium met haar poëzie en haar gedichten verschenen onder meer op Hard//hoofd, in De Groene Amsterdammer, ELLE, Kluger Hans en de bundel Zwemlessen voor later (Vrijdag). 

 

De tekst waarmee ze zich kandidaat stelde voor de Schrijfresidentie, over Multatuli en waarheid, wordt gepubliceerd in het Jaarboek Multatuli. 

Vertel het verder: