Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Het decor: ‘Niemand hier. De zee, een rots en ik.’
De plotwending: ‘Er verschijnt een schaduw op mijn rechterborst.’
Het misverstand: Dat in de schaduw niks kan groeien.
Veelzeggende details: Het foute sigarettenmerk, een goede kop haar, het litteken waar eerst de linkertepel zat.
De weersomstandigheden: Regen.
De hamvraag: Als je niet schuilt voor de regen word je nat. Kun je ook schuilen voor je begeerte?
De valse start: ‘Relatietherapie had geen verbetering gebracht, wel duidelijkheid.’
Het juiste pad: De wandelroute in de natuur.
Het devies: ‘Volg de dieren als ze je het voorbeeld geven.’
In het kort: Een partijtje knokken op de Playstation tegen een blondine en een brunette en een randgevecht in de zetel tegen een stijve.
Combat skills: ‘Ik heb geen spierballen, zwaardvechten is mijn specialiteit.’
Sticky note: De controller heeft ook een trilfunctie.
De premisse: Blind liefhebben vraagt tijd.
Eyeopeners: Een stem die je hard kan maken, tepels als erotische braille
Tegen de muur van de kamer: Een oude foto met daarop een vrouw gekleed in alleen in een wit, openhangend mannenhemd.
In het bed van de kamer: Een vrouw gekleed in alleen een wit, openhangend mannenhemd.
Spoiler alert: De vrouw op de foto en die in het bed zijn niet dezelfde.
De eerste zin: ‘Er was geen bed, alleen een matras op de grond.’
De geur: Muf, tussen ‘knaagdier’ en ‘menstruatiebloed’
Gevarenzone: Hoog
Spoiler alert: Niemand gaat echt dood
Het genre: De betere natuurdocumentaire (BBC, David Attenborough)
Kort: Female tracks male
Waar de mens het mee moet doen: De terugspoelknop en de rugleuning van de sofa
Barbara Ericx schrijft. En schrijven is voor haar zorgvuldig kijken. Iets laten gebeuren tussen de lijnen. Iets oproepen achter de ogen van de lezer. Haar voorkeur gaat uit naar korte verhalen en portretten. Korte scènes, beknopte dialogen. Ze speelt met eenvoudige, beeldende, poëtische taal. Graag met een hoekje af.
Ze is theaterdocente en maakt, schrijft en regisseert korte voorstellingen. Ze volgde de opleiding Theatermaker/docent/regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Ze woont in Vlaanderen en werd geboren in een winter, toen er nog sneeuw viel.
Marlen Hendriks is een millennial. Ze schreef al wel eens iets, maar nog nooit een erotisch verhaal. Voor de zekerheid liet ze het aan precies nul mensen lezen. In haar vrije tijd is ze boekenvakker.
Soms kruipt stilte naar buiten/een schutblad biedt bescherming. Monica Boschman werkt als dichter, journalist en schrijfdocent. Haar poëzie is te lezen in de bundels Zeerslag (2018) en Nieuwe wegen voor Mariken (2019). Je komt haar gedichten ook tegen op een ontbijtbord van PLINT, op de muur van een bibliotheektuin en in het tijdschrift DICHTER. Op dit moment werkt Monica aan een nieuwe poëziebundel en legt ze de laatste hand aan haar debuutroman Zolderdagen. Korte verhalen schrijft ze vooral om haar geest en pen scherp te houden. Of eerlijker: om iets van de gekte van zichzelf en de wereld in woorden te vangen. Meer over haar werk lees je op haar website.
Pieter Olde Rikkert studeert aan de Schrijversvakschool Amsterdam, stond in de finale van WriteNow! en publiceerde onder andere in Kluger Hans, Het Liegend Konijn en De Reactor.
Tülin Erkan groeide op in Oostende bij een Franstalige moeder en een Engelstalige grootmoeder. Haar zomers bracht ze door bij haar vader in Turkije. Wanneer mensen haar als ‘half’ omschrijven, voelt ze zich vooral dubbel. Ze studeerde Literatuurwetenschappen en publiceert in oktober haar romandebuut Honingeter.
KRJ Tochthond is schrijver, muzikant, performer en nostalgicus. Sinds jaar en dag schrijft hij cursiefjes en kleine liedjes en werkt hij aan de voorstelling ‘de man die zijn eigen huisdier werd’. Een debuutroman zit er eveneens als jaren aan te komen, maar met de aandachtsspanne van een klein tot middelgroot gezelschapsdier is zulks geen sinecure. Naast dat alles is KRJ Tochthond toegewijd vader, echtgenoot en minnaar. Om dat te kunnen bekostigen, heeft hij ook nog steeds een kantoorjob, en gelukkig maar. Schrijvers hebben nu eenmaal baat bij routine, alledaagsheid en verveling – kwestie van niet aan hun eigen ondraaglijke lichtheid ten onder te gaan.
Voor Jan Wester is erotiek onlosmakelijk verbonden met geweld. Toch ziet hij geen duidelijke verhouding tussen dader en slachtoffer. Wie heeft er nou eigenlijk macht over wie? En worden bestaande rollenpatronen doorbroken of juist bevestigd? Jan is afgestudeerd bij de afdeling Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveld Academie, en voltooide eerder een studie Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Ondertussen won hij de Nederlandse studentenschrijfwedstrijd, uitgeschreven door literair agentschap Sebes & Bisseling. Naast schrijver is hij beeldhouwer en spelontwerper.
Lise Delabie houdt van notitieboeken, pas geslepen potloden en het gekras van een kalligrafiepen op glad papier. Ze is leerkracht Frans en Latijn in een psychiatrisch centrum en recensent bij de lage landen. In 2020 won ze de korteverhalenwedstrijd van Sebes & Bisseling met Cellofaan. Nu werkt ze aan een roman.
