Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.

De moskee: Ergün Erkoçu en Cichan Bugdaci

Ar Rahma moskee, Den Bosch © Dick Barendsen

Ergün Erkoçu en Cihan Buğdaci zijn de bedenkers van een verrassend concept voor een hedendaagse moskee in Nederland: De Poldermoskee.

Het bouwwerk roept discussies op die verder gaan dan architectuur alleen. De nieuwe moskeeën maken de islam letterlijk zichtbaar in onze omgeving en dit maakt allerlei debatten los over de al dan niet geslaagde integratie van moslim en de interculturele samenleving.

Ergün Erkoçu en en Cihan Buğdacı over het moskeebeeld van jongeren:
‘Veel moslims – waaronder wijzelf – gaan nu niet naar de moskee omdat geen enkele moskee bij ons past. Wat wij willen, en veel moslimjongeren met ons, is een moskee die we kunnen customizen, dat wil zeggen een uniform en flexibel gebouw waar religie en samenkomst centraal staan, maar waar we verder een programma op maat kunnen samenstellen. Dat betekent dat er meerdere functies aanwezig moeten zijn, zoals leisure in de vorm van een loungeruimte of een badhuis, maar ook opvang, kledinginzameling en onderwijs. In die zin is het eigenlijk geen nieuwe moskee, want van oudsher heeft de moskee altijd zo’n multifunctionaliteit gehad. Die zorgt voor levendigheid, maakt het gebouw exploitabel en geeft het tevens een plek in de maatschappij, net zoals de kerk dat met de voedselbank en daklozenopvang ook heeft.’

Een multifunctioneel gebouw als sleutel tot meer begrip

‘We denken dat deze verandering in programma, als die op de juiste plek gebeurt en gepaard gaat met drempelverlagende en transparante architectuur, tot meer begrip en acceptatie kan leiden. De moskee krijgt dan immers een meer centrale en dienende rol in de wijk. Dat maakt dat ook niet-moslims, die zich nu soms storen aan de hoogte van de minaret of de vele mannen in djellaba – eens binnen komen kijken, of in ieder geval beter snappen wat zich in die moskee afspeelt. Zo ontstaan ontmoetingen en komen groepen die nu nog in wij-zij-termen denken, dichter bij elkaar. Dit is een logisch gevolg van de pluriculturele samenleving.’

In samenwerking met deSingel en het VAi naar aanleiding van de Dag van de Architectuur

Vertel het verder: