Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Het zijn de eerste regels van het gedicht 'Oerknal' van Lieke Marsman in het Fries. Marsman wordt vanavond in de bloemen gezet als winnares van de 3de Debuutprijs Het Liegend Konijn 2011. Jacobus Q. Smink, redacteur van het Frysk Literêr Tydskrift Ensafh, vertaalde het gedicht op eigen initiatief naar het Fries.
Het Fries wordt in Nederland erkend als autochtone minderheidstaal en geniet bescherming onder het Europees handvest voor regionale en minderheidstalen. In Nederland is het Fries een officiële taal in de provincie Friesland. De Friese vertaling van ‘Oerknal’ zal verschijnen in het novembernummer van Ensafh. U kunt ze alvast hier lezen. Het originele Nederlandstalige gedicht vindt u onderaan.
Big Bang
Jûns seit in natuerkundige op tillevyzje
dat it ek mûlk is dat it hielal op in dei
net langer oanwinne sil, mar stadich, gystener
as it ljocht, gearslaan sil. Yn dat gefal
soene der nei ús noch triljoenen hielallen
ûntstean kinne en hingje we no inkeld mar
ûnderoan in stambeam fan universa. Tink dy yn
datst dysels inkeld fuortplantsje kinst
troch net mear te bestean.
Moarns, hoenear’t ik by ’t begjin
fan in dei sjoch hoe’t ik op ’e nij begûn bin
mei sykheljen, ferlykje ik dit hinne en werjen
fan stjerren mei myn op en del
geande boarsten, mei de antinne fan
in radio, dy’tst sûnder doel út en yn
triuwen bliuwe kinst en dêrnei,
foarearst myn meast slagge prikken,
mei in seenettel.
*
Oerknal
’s Avonds zegt een natuurkundige op televisie
dat het ook mogelijk is dat het heelal op een dag
niet langer zal groeien, maar langzaam, sneller
dan het licht, ineen zal klappen. In dat geval
zouden er na ons nog triljoenen heelallen
kunnen ontstaan en hangen we nu slechts
onderaan een stamboom van universa. Stel je voor
dat je jezelf enkel voort kunt planten
door niet meer te bestaan.
’s Ochtends, wanneer ik bij de start
van een dag zie hoe ik opnieuw ben gaan
ademhalen, vergelijk ik dit heen en weer
gegooi van sterren met mijn op en neer
gaande borsten, met de antenne van
een radio, die je doelloos in en uit
kunt blijven schuiven en vervolgens,
vooralsnog mijn meest geslaagde poging,
met een zeeanemoon.
© Lieke Marsman, Amsterdam 2010
Friese vertaling door Jacobus Q. Smink
