Van franskiljonie via francofilie naar francofolie

Antwerpen, 4 maart 2010.Tachtig jaar geleden had mijn grootvader Achilles Smeyers een patisserie met salon de consommation op de hoek van de Avenue Markgrave en de Avenue Van Rijswijck. Slecht Frans was de voertaal van de dames en heren van stand die in deze betere buurt woonden. Ook de consul-generaal van Frankrijk was een trouwe klant en mijn nu 97 jarige moeder, la fille Smeyers, bracht de bestelling persoonlijk naar de Bosmanslei. Het Antwerps franskiljonisme was taai. Ik herinner mij in 1965 een vol Bouwcentrum dat luisterde naar Henri Guillemin die zonder spiekbriefje twee uur streng naar een publiek keek dat hij onderhield over een zijn twee helden: Napoleon en Chateaubriand.

Nu de meeste franskiljons arm werden, hun kranten Le Matin en La Métropole verdwenen, nu de Antwerpse Joden steeds meer Engels en Nederlands praten, is er een nieuwe tijd aangebroken. Er wordt nu af en toe zelfs perfect Frans gesproken door hoogbegaafde romanisten en hun publiek.

Wat klinkt Kempisch Frans mooi, vooral uitgesproken door de erudiete Bart Van Loo. Ik heb een Franse diplomaat zien genieten van de kennis en het enthousiasme van Van Loo. Ik was zelf heel even terug in de sixties en hoorde in de verte mijn prof Franse Literatuur, Maurice Delcroix, over Adolphe en Benjamin Constant.

Ik hanteer de gebiedende toon zelden, maar vandaag kan ik het niet laten. Lezer, u moet de Franse trilogie van Bart Van Loo lezen, het zal u goed doen. In 2006 begint hij met Parijs Retour, een literaire reisgids voor Frankrijk. Flaubert en George Sand leiden u door de negentiende eeuw. De plattegrondjes en kaarten zijn om van te snoepen: Hugo op Jersey, Dumas en Balzac in Parijs, Daudet in Arles of Maupassant in Cannes. Twee jaar later volgt Als kok in Frankrijk, literaire recepten, culinaire verhalen. De opdracht van Bart is: eindelijk een kookboek om uit voor te lezen. Nu er zoveel idiotie over koken verkondigd wordt op televisie is er eindelijk Bart Van Loo die het niet over de ‘cuisson’ heeftmaar over de magie van Escoffier en vrienden. In 2010 volgt O Vermiljoenen spleet! Seks, erotiek en literatuur. In deze prachtige reisgids van onze verboden verbeelding bevestigt Bart Van Loo dat de meest erogene zone van ons lichaam zich tussen onze oren bevindt. Met opnieuw een indrukwekkende kennis van zaken worden wij rondgeleid in een derdedimensie van Frankrijk. Reizen en kijken, eten en luisteren, vrijen en dromen. Deze drie boeken hebben iets essentieels. Zij hebben ook een ecologische waarde, tenminste als u deze suggestie volgt.

Stel de volgende citytrip uit. Koop de drie boeken van Bart Van Loo en installeer u thuis met een paar goede flessen wijn, wat kaas van de affineur en brood van een bakker die nog echt bakt, zoals indertijd patisserie Smeyers. Lees met uw partner gedurende een weekend deze drie boeken. Uw ecologische voetafdruk is dan uitmuntend, uw cholesterol is een paar punten gestegen maar uw intelligenties, eq zowel als iq, zijn toegenomen om nog maar te zwijgen van uw eruditie. En als u dan toch uit schuldgevoel even de benen wil strekken, loop dan naar het Middelheimpark in Antwerpen en buig even het hoofd voor de Balzac van Rodin. Dank Bart Van Loo voor zoveel en zo mooi gebundelde schoonheid en wijsheid uit Frankrijk. Na het lezen van deze trilogie vergeef je de Fransen zelfs dat ze Sarkozy verkozen.

Duizend bladzijden om van te genieten. Het mooiste reisverhaal over Frankrijk. Van Loo doet me denken aan Wim Wenders en zijn Lisbon Story. De Portugese dienst voor Toerisme vroeg Wenders om een promotiefilm te maken voor Lissabon. Hij was geschoffeerd omdat hij geen commerciële opdrachten aanvaardt. Maar hij beloofde een fictie temaken die het publiek zou verleiden om de Portugese hoofdstad te bezoeken. Bart Van Loo doet hetzelfde. Na het lezen van zijn trilogie wil je Frankrijk ook beter leren kennen, haar geheimen en charmes zelf ontdekken.