Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Altijd al geweten dat Adriaan van Dis heimelijk van het hoogste droomde. In Hoog bezoek, het honderdste Radioboek van deBuren, hoor je Van Dis met veel flair voor de vestimentaire volheid van het kardinaalsambt heel precieus vertellen hoe hij op een dag in zijn flat aan de Parijse Saint-Sulpice door ‘twee verklede mannen’ wordt bezocht.
Hoe spreek je beide kardinalen aan? En vooral: wat voeren ze in hun schild? De eminenties blijken in opdracht van de stervende paus te komen. In een visioen zag de heilige man zijn opvolger. Daarom moet Van Dis in het geheim nog vlug tot kardinaal in pectore worden benoemd. Eens kardinaal kan de definitieve loper voor het pausdom worden uitgerold.
Van Dis vertelt meesterlijk hoe de scepsis van het hoofdpersonage geleidelijk aan wegsmelt. Eerst verzet hij zich hevig tegen het idee om kardinaal te worden. Katholicisme is kannibalisme, aldus de verteller, met dank aan Denis Diderot. Aan dergelijke mensonterende rituelen wenst de zelfverklaarde zonaanbidder niet mee te doen. Maar geleidelijk aan gaat hij dus door de knieën voor de beide pauselijke gezanten. Zeker als hij het kardinaalsgewaad krijgt aangemeten, is Van Dis’ alter ego definitief verkocht. Zulke aardige muiltjes, zo’n goedzittende kazuifel en dan die 33 knopen die herinneren aan de leeftijd van Christus toen hij werd gekruisigd.
Het charmante aan dit ingesproken verhaal is de zangerige, bijna angelieke toon waarmee dandy Van Dis zijn publiek verleidt. Je hoort het op de achtergrond soms zelfs lachen want deze Radioboeken werden live opgenomen. En dat is ook de sterkte van deze literaire luisterspelen: het is de schrijver zelf die je bijna intiem het verhaal toefluistert. Wie in de file staat, kan voortaan mee wegdromen op de stem van de beste Nederlandstalige vertellers – van Herman Brusselmans wiens verhaal tot nu toe het meest werd gedownload tot Dimitri Verhulst, Arthur Japin, Jeroen Brouwers en nu dus ook Van Dis. Misschien is het jammer dat deze nieuwerwetse vorm van orale literatuur niet echt te boek wordt gesteld.
deBuren koos immers consequent voor een radioboek only en dus niet voor print. Homerus vertelde zijn verhalen toch ook alleen in geuren en kleuren voor een levend publiek?
