Oud-schrijfresidenten in de kijker

Lees Max Urais essay Geef het weg! Waarom literatuur een giften-economie is bij Rekto:Verso

Deze maand verscheen in Rekto:Verso een online essay van Max Urai. In Geef het weg! Waarom literatuur een giften-economie is vraagt hij zich af waarom schrijvers toch zo slecht zijn met geld, wat literair werk waard is en hoe literatuur in twee economische systemen tegelijk opereert.

Max Urai nam in 2018 deel aan de schrijfresidentie in Parijs. Als opdrachttekst bij de aanmelding voor de residentie bracht hij een reflectie op de protesten van '68 in de vorm van een musical. Tijdens zijn residentie schreef hij Dit is niet de enige maar deze is van mij, een korte tekst over tien musketten uit de tentoonstelling over de Tachtigjarige oorlog. Daarnaast schreef hij ook een langere tekst over daklozenopvang.

Momenteel doceert Max een cursus over science fiction. Andere verhalen, essays en recensies die hij schreef, kan je vinden in Kluger Hans, Nooit Meer Slapen en De Reactor.

Maxime Garcia Diaz' debuutbundel verschenen bij De Bezige Bij

In haar debuutbundel Het is warm in de hivemind (De Bezige Bij) onderzoekt Maxime Garcia Diaz of een lichaam nog leeft als het alleen maar naar een beeldscherm staart en wat er glinstert tussen de ruïnes van de eenentwintigste eeuw.

Een jaar na Max Urai nam ook Maxime Garcia Diaz deel aan de schrijfresidentie in Parijs. In 2019 meldde ze zich aan met het gedicht Superhumanmoon waarmee ze een blik werpte op de nabij toekomst en de rol van technologische ontwikkelingen in het antropoceen. 

In Parijs bracht ze een portret van Frans Hals aan het spreken in het gedicht Schede, zwaard, waar ze ingaat op patronen van macht en afhankelijkheid van gepriviligeerde vrouwen. Voor haar vrije tekst dook ze in een kunstmatige roze wolk van prinsessen, Disneyland en Marie Antoinette wat resulteerde in de gedichtencyclus Artificielle dat in 2020 werd gepubliceerd als chapbook bij het label Marktcorruptie. 

Oud-schrijfresidenten zij aan zij met huidige schrijfresidenten in Deus Ex Machina

Samen met andere schrijvers kregen oud-schrijfresidenten Maud Vanhauwaert en Betül Sefika Özdemir de opdracht om Oulipiaans materiaal aan te leveren voor het nieuwste nummer van Deus Ex Machina. Hun teksten worden vergezeld door de aanmeldingsteksten van schrijfresidenten uit de lichting 2021.

A12 | Sophia Blyden
Geen speelruimte | Daan de Jager
tjongklak / congklak | Maxine Palit de Jongh
En hij leefde nog lang en gelukkig | Pim Lammers
Gesprek met een vreemdeling in bus 4 | Kiriko Mechanicus
De Cursus | Sanne Aletta van Otten
Uw naam is Koper | Anne Marijn Voorhorst