Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Steek allemaal een vinger in de lucht
Wil je wat volgt negeren, doe dan een vinger naar beneden
Vertelsels verzinnen vraagt veel van voorvaderen
Hun daden begraven we onder de radar
blijkbaar kunnen lijken de tand des tijds doorstaan
(zolang ze te tellen zijn)
Onschuld bereiken, forfait geven aan de feiten, zo’n zonde
telkens elders rijkdom vergaren, maar toch
simultaan op eigen bodem blijven besparen
We willen wel woker worden want
“je kleur past keurig binnen ons diversiteitsbeleid”
Weliswaar wegen witwassers niet op tegen werklozen
en kunnen kogels niet door het witte Laken boren
Zijn er nog vingers geheven of moet ik geloven dat iemand hier effectief aan zou deelnemen?
Elise Tumba Kiambi (1999) doet vooral aan spoken word, maar schrijft ook gedichten die bedoeld zijn voor het blad in de hand. Wat haar bezighoudt is identiteit als dynamisch begrip en levend wezen. Ze beschouwt het persoonlijke als publiek eigendom en verkent de perceptie van het Zelf door de ogen van Anderen. Onlangs creëerde ze enkele videogedichten voor onder andere Het Bos en Slam-T.
