Maak in de voormalige uitgaansbuurt aan de Zoo van Antwerpen kennis met het gedicht Banale dans
Paul van Ostaijen was ook veel en graag te vinden in de grotere en kleinere dancings van de stad, al was hij zelf niet de beste danser. De dichter die op papier zo meesterlijk wist te spelen met het ritme van de taal, had grote moeite om zijn lichaam te bewegen op de maat van de muziek. Maar een dandy heeft geen keus en dus zette Van Ostaijen dapper door. In het gedicht Banale dans beschrijft hij vol zelfspot hoe hij op zo’n avond na een paar rondjes languit op de grond ligt.