Op Wereldboekendag 2009 las Erwin Mortier zijn Radioboek voor. Het gaat over de essentie van lezen en het schrijverschap, over de onmogelijkheid de kloof te dichten die tussen de woorden en de dingen gaapt. Een gegeven dat hij betreurt noch vervloekt, want "Ik zou geen dichter zijn indien ik niet in die niet te dichten bres van het denken zou willen jakkeren als een windvlaag waarin men beurtelings klaagzangen of liefdesliederen beluistert. Die volle leegte is het domein van mijn genot, de tumultueuze stilte in alles, ook in onszelf, die zich nooit in één woord het zwijgen laat opleggen."
