Besmette Stad | Nikki Dekker

Pogingen om iets te voelen

Ik droomde dat ik vijftien was

ik lag in het gras en sabbelde op de wijsvinger van een klasgenoot

we kreunden

een ander had mijn vinger in haar mond

Het was niet seksueel

maar zoals je kreunt als je je uitrekt in de zon

of na een lange dag in een schoongewassen bed stapt

en iemand je vastpakt

Vooruit

vooral dat

blote handen op de zachtste delen van je huid

die warmer zijn dan buiten

Warmer dan wat je met infrarood kan zien

er zijn woorden waarvan ik de werking alleen overdrachtelijk ken

infraroodcamera

curve ball

De stad valt om me heen in een miezerbui

verboden hier te dansen

op het krijtbord naast mijn bed

Het jaar mept en mept

en mept en mept en mept en mept.

De tweede aanraking
 

Uit de panelen van deze stad tekent zich een kunstenaar

af die me vertelt over de modernisten

die in Nederland nooit hebben bestaan

omdat de Eerste Wereldoorlog hier niet speelde

voor ons

Het is een uitgesponnen vertoning

ja

Zeg ik ja

zegt de kunstenaar ja

ja

Ja

ja

Ja

Tot ik geen ja meer zeg maar en Nijhoff dan

en de kunstenaar verdwijnt

Applaus

(maar ik heb nog niet gedanst)

Er loopt glitterpaillettenkeppeltje voorbij

even paarsblauw als onmogelijk

Ik ken de juiste woorden niet

dat lijkt op magische krachten.

De derde aanraking
 

Nu loopt alleen een meeuw nog mee

synchroon met de muziek

kom hier fluister ik

op de stoep beweegt nog niets

Nu er geen toeristen zijn

in de dertiende-eeuwse tempel van Lopburi, Thailand

hebben de inheemse makaken zich verenigd

in rivaliserende gangs

Ze jagen over straat als dames door de Bijenkorf

achter een yoghurtbakje aan

Ik kan het de metafoor niet kwalijk nemen dat ze seksistisch is

net zomin als ik het helpen kan dat hier alleen maar meeuwen zijn

Waar zijn mijn frieten krijsen ze

cirkelen door de glasscherpe lucht

Kom op mijn vuist zitten schreeuw ik terug

gaan we op jacht

Maar de meeuw is een meeuw

die hoort heel iets anders.

De vierde aanraking
 

Met een dirty chai latte zit ik op het terras

en probeer me te herinneren hoe het voelde

om plakkerig van andermans zweet thuis te komen

duizelig boven de smerige wc te hangen

naar de spiegel te lopen als over een touwbrug

rode ogen in een rood gezicht

Het was een religie

ik ging ernaartoe om te bidden

met mijn pelvis zei ik amen amen

soms werd ik gehoord

aan de andere kant van de kloof

het was een wonder

dat ik heelhuids thuiskwam

Met brandschone handen houd ik de mok

als een talisman en staar naar de andere

gelovigen: een vertoning in een lege bioscoop

we zien elkaar en weten wat we denken

Etalages kunnen schilderijen zijn

karakter een verdienmodel

niet lachen

echt is een rekbaar begrip

De mensen cirkelen rond dit gedicht

in al hun mogelijkheden

ze krijsen

Maar ik heb geen friet

en ik weet niet of ik het verstandig vind

om die te halen.

De vijfde aanraking
 

Paul had geen last van ethische overwegingen

zoals de sector steunen met je ticket versus het verder verspreiden

het fiat van je vrienden versus even goed verdienen

Hij zocht simpelweg een uitgang in acrobaten

in trommels in contrast

Paul had dan ook daadwerkelijk iets meegemaakt

waaraan hij moest ontsnappen

De zesde aanraking
 

Vroeger keek ik neer op kunstenaars

die gewoon maar een beetje door de stad dwalen

en opschrijven wat ze zien

Nu zie ik alles

alsof ik voor het eerst de spijlen van mijn box vastpak

ertussendoor kijk

De glanzende koksmessen aan magneten

het gezicht van mijn vader en zijn bril

Poké bowl

ik spreek de taal niet

Opgebroken kamers achter beletterde ramen

de lege bioscoop is een zaal vol keramieken arenden

stenen leeuwen

zuilen

en iemand die meewarig m’n kant op kijkt in een rode jurk

Poké bowl

poké bowl

klopt het en ik

begin te dansen

Leg je hand op mijn schouder

Ik vraag het niet nog eens

leg je hand op mijn schouder

Beeld je een hand in op mijn schouder

pluk een losse haar uit m’n hals

Vang een bal uit de lucht

de muziek is verdwenen als een meeuw

blijf bewegen

Nikki Dekker leest voor: