Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Locatie: ‘Amsterdam. Een hotel. Niet zomaar lukraak, maar een zeer zorgvuldig gekozen hotel.’
De wapens: tepelklemmen, een ketting en een zweepje.
De situatie op regel 20: ‘Je vraagt niks meer. En je (bange) blik zie ik niet.’ En dan zijn we nog maar halfweg.
De personages: een moeder, haar zoon en zijn vriendin.
De pointe: hoe ijsblokjes de gemoederen verhitten.
Wat je ook moet weten: het is bikiniweer en we bevinden ons in de tuin.
De openingsscène: ‘Mijn uitgekauwde kauwgom prop ik snel in het kijkgat en met wat tape plak ik de webcam af.’
De hamvraag: gaat het lichaam de vrouw vooraf of de vrouw het lichaam?
Spoiler alert: het is nooit 0 of 1, ja of nee, het een of het ander.
In het kort: wat er gebeurt als je van je opwinding je beroep maakt.
Concreter: ‘De aanblik van een maagdelijke wand sperziebonen miste zijn effect niet.’
Waarschuwing: een bezoekje aan de supermarkt zal nooit meer hetzelfde zijn.
Van: ‘Ik kan niet zeggen wat ik met je wil doen.’
Naar: ‘Ik besta alleen nog om te doen wat jij van me vraagt.’
De locatie: Amsterdam, hetzelfde hotel als in het eerste verhaal.
Situatieschets: ‘Het is altijd donker in onze slaapkamer.’
Of nog: tussen lust en lijf staat duisternis in de weg.
Spoiler alert: de lust wint het van het lijf én de duisternis.
De eerste zin: ‘De eerste zin is verschrikkelijk belangrijk, want die zet de toon.’
De toon: ‘tussen een bloedneus van onrust’ en ‘regenbogen van opwinding’.
De soundtrack: Nulla in mundo pax sincera van Vivaldi, live in de radiostudio.
De eerste zin: ‘Mijn geslacht is dood, zo dood als een pier.’
Kort: hoe een filmscène net iets anders loopt dan verwacht.
Spoiler alert: er is leven na de dood.
Probleemstelling: ‘Wat ons ontbreekt is een kamer. A room of our own.’
Of nog: hoe twee mensen die ruimte dan maar met hun eigen lichamen bouwen.
Pikant detail: ‘Ik wil mijn telefoon ontgrendelen, maar mijn vingers zijn te nat en ze ruiken naar lavendel als lavendel écht geil was geweest.’
De jury van Het Rode Oor 2020 bestaat uit Corine Koole (journalist en auteur), Simon(e) van Saarloos (filosoof en auteur), Anaïs Van Ertvelde (historicus en auteur), Rashif El Kaoui (theatermaker en auteur), Y.M.P (woordkunstenaar), Debbie Marbus (oprichter Het Rode Oor) en Lucas De Man (theatermaker).
Organisatie: deBuren, Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde en VPRO Mondo. Het Rode Oor is onderdeel van het project Yes, please!, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden in co-productie met deBuren en in samenwerking met De Nieuwe Liefde, Compagnietheater, Marres Maastricht en HKU.
