Besmette Stad | Danny Ronaldo

Mag ik, Meneer de dichter?
Mag ik heel even de stem zijn van jouw inspiratie?
Mag ik daarvoor woorden gebruiken?

Al ben ik geen dichter en voelt dat alsof ik al het water van de zee wil gieten in een medicijnflesje
Mag ik zeggen dat het niet gaat om de armen
Niet om de benen
Niet om ladders hoog boven het menselijke
Maar om het kijken
Ogen voelen kijken om je heen
De ruimte die de trommels akoestiek geeft en alle aandacht gevangen houdt
De vrijheid van kijken
Uitzoomen inzoomen

Geheel
Detail
Geheel
Detail

Een borst

Een arm
Een zweetdruppel

En dan weer uitzoomen tot hoog boven de nok van dit ritueel
Schaduwen van het verleden

Schaduwen van werkelijkheid die langs de muren dansen
Ik kijk met twee onbetaalbare ogen en ben de vrije regisseur van mijn beleving
Getrommel op de strak gespannen vellen van mijn verleden
Mijn DNA herkent geen digitale paukenslag
Het spijt me
Ik kan niet mee kijken met een gedirigeerde lens
Virtuele sprongen
Eenzaam tussen twaalfduizend likes

Het gaat niet om de benen

Ook niet om de armen
Het zijn de trillingen die elkaar vinden
R-E-S-O-N-A-N-T-I-E