Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
ben in de stad wiens eigen geschiedenis ongewaardeerd is
amper oude architectuur nadat ‘t gebombardeerd is
op een bank voor de deur noord Roffa ben Almonde
iets van een twee weken ben aan deze straat gebonden
je moet er niet van uitgaan dat ‘t hier elke dag feest is
vraag het aan de junk met de blik of hij een geest is
levend in omstandigheden alsof hij een beest is
net zoals
het vroeger was maar het is niet wat het geweest is
we zijn op memorylane als ik terug wandel
naar de afgebrande seksclub en florerende drughandel
je bent in noord als je hier over de brug wandelt
positief en negatieve kanten
er waren nette mensen naast de dealers en klanten
tegenwoordig wel wat eenzaam we zijn bijna alleen
we willen hier niet weg maar dat is niet jouw probleem
ze hebben grote woorden maar zijn die woorden haalbaar?
oplossing? haal maar
heb er geen: baal maar
hier was ‘t nog te doen maar de rest is onbetaalbaar
ik heb mijn huis zelf aangepakt van kleine klus tot verven
ik zag kinderen geboren worden en ouderen hier sterven
moet je kijken wat ze hierzo op de straten gooien,
beter zie ik niemand hier met rotzooi of met mijn tomaten gooien
mijn situatie = agitatie en frustratie…
lekker ‘positief’ deze gentrificatie
zal mijn pand niet verlaten zonder enig complicatie
nog steeds migrant al zo lang na de migratie
weet dat maar zeker
of
ik ga mijn huis uit voor even goed of beter
de aanboden die ze aanboden spoorden voor geen meter
geloof niet snel wat verteld is
gerechtigheid is daar waar het geld is
je kan wel schrijven naar stijve bedrijven dat we willen blijven
een niveau 2 niveau
geen niveau,
gladde vastgoedhaaien onder het zeeniveau
wat moet je er mee niffo heb geen idee niffo
yuppies en hipsters alles door de plee niffo
hier zijn
speeltuigen voor de deur kinderen met moeders
drarrie in de straat scheppen op over hun scooters
de man die daar loopt kende ik als baby vroeger
appelthee drinken voor de deur van onze woning
we praten over struggles en zeldzame Turkse honing
het leven en zijn battles, de schandalige prijzen op de markt voor wat appels
de fietsen van kinders
mensen met minder die beschouwd worden als hinder
deze blinkende schat deze stinkende gat deze zinkende stad
Younes van den Broeck a.k.a. Spitler (1991) is beeldend kunstenaar en schrijver. Zijn maatschappelijk engagement zet hij om in kunst, woord en beeld. In 2018 werd Younes door Vlaams-Nederlands huis deBuren geselecteerd voor de Parijsresidentie. In mei 2018 ontving hij de Koningin Mathildeprijs in samenwerking met Commusaic vzw voor het project 'Beats and bars'. Hiervoor gaf hij workshops in gevangenissen in New York en België.
Younes zou oorspronkelijk een portret maken van de bloemenoma, maar het liep anders. Op straat sloot hij vriendschap met Idris, die al jaren de fietsjes repareert van de kinderen uit de buurt. Younes nam de stad en de straat als personage en schreef er een pakkende tekst over.