Wet without string | Finalist Rode Oor 2019

Wet without string

Het was woensdagmiddag, de dag na die beestachtige nacht. Ik zat naast je voorin de auto, onderweg naar Brugge. Maar de reis verliep pijnlijk traag. We stonden al uren vast in de file. Het was heet en bovendien was ik ook nog eens ongesteld. Ik nam een grote slok van het flesje water die we net bij een tankstation hadden gekocht en staarde ongemakkelijk tussen mijn plakkerige benen. Die voorgaande nacht sijpelde in me door als een natte droom. Ik kon mezelf ruiken. Een bitterzoete geur van vocht, zweet en bloed prikkelde onder mijn slipje.

Mijn god, wat een nacht. Je aankomst had me uit mijn kleren gescheurd, op mijn knieën geduwd en geforceerd me aan je over te geven. Mijn onderbuik brandde nu nog. Ik kneep mijn benen samen, maar wilde niets liever dan mijn broekje uittrekken. Ik wilde mijn benen spreiden. Ik wilde het flesje water over mijn kruis leeggieten. Je keek naar me, je handen losjes aan het stuur en grijnsde. “Doe maar,” zei je, alsof je mijn gedachten las. Van jou mocht ik alles.

Met dat koele flesje water zo vreselijk aanlokkelijk in mijn ene hand trok ik mijn jurkje met mijn andere hand een beetje omhoog. Ik kantelde mijn bekken zodat ik mezelf van mijn slipje kon bevrijden. Toen ik het flesje geleidelijk tussen mijn knieën wentelde, merkte ik hoe je het stuur steviger vastgreep. Sinds gisternacht was ik geobsedeerd geraakt op die wetende handen van je. Terwijl mijn lippen dorstig dikke, koude waterdruppels ontvingen, zag ik je duimen onrustig het stuur strelen. Die schokkende spetters waren een troost tussen mijn benen. En hoewel de stoel onder me inmiddels kletsnat was, stopte je me niet. “Wil je ook een slokje?”, vroeg ik toen het flesje bijna op was. Je nam het flesje water van me over en automatisch verdwenen mijn vingers tussen mijn dijen, terug naar die nacht toen ik me met gespreide benen voor jouw handen opende.

Twaalf maanden had ik op je gewacht. Driehonderdenvijfenzestig dagen, een martelend voorspel. En toen die dag eindelijk was aangebroken werd ik ongesteld. Alsof de goden spelletjes met me speelden. Licht gefrustreerd had ik een doosje sponsachtige tampons gekocht, die beloofden gênante, bloederige lekken te voorkomen. “Wet without string” stond op de verpakking. En de verpakking loog niet. Deze tampons waren nat en hadden geen touwtje. Bij het inbrengen van het sponsje aarzelde ik even, maar in mijn high van jou was ik haar al snel vergeten. Wild en bezeten had ik je als een uitgehongerd dier ingeademd, overgenomen en doorgeslikt, totdat mijn wet-without-string, doorweekt in bloed en beurs van je gretige stoten, diep in mijn onderbuik zat genesteld. Ik had je nodig… Met een bonzend hart kroop ik dicht bij je in bed en vroeg ik stilletjes of je me een handje kon helpen.

Intussen in de auto, voelde ik je hand ineens rond mijn nek sluiten. Ik leunde met mijn hoofd naar achter en liet je je duim mijn mond induwen. Ongegeneerd streelde ik mijn klit. De geur van je hand, de smaak van je vinger en de beelden van die vorige nacht schoten sidderingen door mijn lijf. Als een verslaafde likte ik gulzig aan je duim terwijl de vorige nacht als een film voor mijn gesloten ogen afspeelde:

Naakt, boven de nog klamme lakens, wachtte ik met opgetrokken knieën ondergeworpen op je hand. Absoluut alles in het kamertje was getuige van deze bloody affaire: het bed, de lakens, de kussens, de klok, de lamp, het kastje. Je vingers kropen langzaam over mijn weke benen naar boven en via de binnenkant van mijn dijen naar binnen. Sluipend langs mijn fluwelen en steeds nattere binnenwanden provoceerde je heerlijke rillingen. Mijn roes droop als siroop over je vingers in je zoektocht naar mijn sponsje. Ik kon het niet stoppen. Fuck. Dit was zo’n vreselijk intiem binnenkomen. Mijn vocht, jouw zaad. Mijn bloed, jouw vingers. Die intens dierlijke geur van seks en mijn innerlijke cyclus zo schaamteloos aanwezig.

In de file reageerde mijn lijf op je steeds diepere hijgen. Graaiend tussen mijn benen lokten mijn vingers een zinderende ontlading uit en ervaarde ik opnieuw stomend en kreunend hoe je jouw vingers die nacht uiteindelijk om het sponsje had gehaakt en haar langzaam naar beneden had getrokken. Op het randje van totale chaos hield je toen voor een moment mijn wereld in je hand en de hemel in mijn onderbuik.

“Ik ga morgen naar Brugge,” zei je later die nacht. “Kom je mee?” Ik glimlachte, “Wat denk je? Ik ga naast je zitten, voorin.”