Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Tijdens de Nacht van de Geschiedenis draagt Thijs zijn tekst live voor bij de Spaanse kanonskogels die op Haarlem werden afgevuurd, in de expo '80 Jaar Oorlog' van het Rijksmuseum. Op 15 december staat hij op het podium bij Perdu tijdens Mais oui, Paris! in Amsterdam.
Ik zag de beste kogels van mijn generatie vernietigen in chaos,
die uit gietijzeren droombeelden om zijn gesmolten,
die niet konden ingaan tegen hun roeping,
die bezweken onder groepsdruk en buskruit,
die afgevuurd direct al uitgeblust waren,
die rondvlogen zonder zelf richting gekozen,
die zich zuchtend voortbewogen in lompe luchtbogen,
die nadachten over het beschamend kanon,
die te snel gingen om tot reflectie te komen,
die duizelden in het eenduidige suizen,
die geen retour boekten voor eenrichtingsvluchten,
die botsten en elkaar uit het oog verloren,
die genoten van doden als uiterste poging,
die liever capituleerden dan headlines te maken,
die door muren heen slopen waarop mensen steunden,
die gegrond voor zichzelf onvindbaar waren,
die door fluwelen handjes uit context gerukt,
die opgepoetst werden in pronkkabinetten,
die hoop van de top nul-punt-één-zeven procent,
wij staan voor duizenden,
ik spreek voor ons
punt
gaaf
maar ik heb niet allemans schrammen
op mijn gietijzeren lijf gekrast
gekregen.
Thijs Joores (1998) studeerde Literatuurwetenschap en heeft nu een tussenjaar. Hij loopt stage bij uitgeverij Atlas Contact en publiceert twee keer per week op ABCyourself. Zijn werk is verder te lezen in Op Ruwe Planken en op het online platform De Student Schrijft en hij trad op in de landelijke finale van Kunstbende en op het Wintertuinfestival. Hij schrijft proza en poëzie over thema's variërend van gender en seksualiteit tot ecologie.
Jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs die eeuwenoude artefacten laten spreken. In korte poëzievoordrachten en prozavertellingen laten zij de unieke stemmen horen van kletterend wapentuig, ingetogen schilderingen en verrassende voorwerpen.
deBuren gaat sinds 2012 iedere zomer met een groep aanstormend schrijftalent uit de Lage Landen naar Parijs. Twee weken verblijven ze daar om over de grenzen heen elkaars werk en ideëen te leren kennen en aan nieuw materiaal te werken. De lichting van 2018 brengt een artefact uit de tentoonstelling over de Tachtigjarige Oorlog op literaire wijze tot spreken. Wat zie je door de ogen van de mensen aan de rand van een schilderij? Hoe klinkt de knal van een tiental kanonskogels en wat heeft het beulszwaard van Van Oldenbarnevelt ons te vertellen?