Vissen naar identiteit in de ander

Vissen naar identiteit in de ander

Ik wil je ziel omhelzen. Ik wil je leiden opdat ik mezelf zou leiden. Maskeer mijn worstelingen met jouw overtuiging, neem de plaats in van mijn onzekerheid. Heb je de gemeenschap dan niet nodig zoals ik haar nodig heb?

God beval me te denken en ik dacht. Ik dacht in stilte want ik dacht verkeerd. God vroeg me te lezen en ik las. Ik las verscholen want mijn bronnen waren niet betrouwbaar. God gebood me de zwakkeren bij te staan en ik was solidair. Ik was solidair achter gesloten deuren want de zwakkeren waren onzedig. God stond me toe kritisch te zijn en ik was kritisch. Ik keerde mijn kritiek naar binnen omdat ik anders uiteen zou drijven wat hen verbond. God gaf ons de rede maar ik maakte mijn reflecties niet openbaar. Ik hield ze voor mezelf omdat ik anders vraagtekens zou plaatsen waar punten stonden. Tegen Zijn wil in loop ik in de pas. Begrijp je dan niet dat ik hen slechts nodig heb zoals ik Hem nodig heb? Ik besta enkel in hun midden. Ik kan niet zijn zonder gedefinieerd te worden.  

Ik wil je ziel omhelzen. Ik wil je leiden opdat ze zullen begrijpen dat ik met al mijn bedenkingen geloven kan. Maskeer mijn twijfel met jouw overtuiging, neem de plaats in van mijn onbezonnenheid. Heb je hun broederlijkheid dan niet nodig zoals ik haar nodig heb?

Ik lees oordeel in je ogen, ik hoor afschuw in je stem. Je beschuldigt me van irrationaliteit, maar zie je niet dat juist de rede me tot wanhoop drijft? Je beticht me van blinde afhankelijkheid, maar begrijp je niet dat ik maar kan zijn door onder hen te zijn? Als ze niet begrijpen hoe ik geloof, verinnerlijk ik hun beleving zodat ik niet zou sterven in verlatenheid. Als mijn twijfels me van de overheersende leer drijven, pretendeer ik onbuigzaamheid zodat ik niet zou vergaan in de diepe putten van de vergetelheid. Ik moet je ziel omhelzen.

God gebood me te denken maar behoedde me niet voor de pijn van anders-denken. God beval me samenhorigheid maar beschermde me niet voor het leed van onthechting. God schonk me leervermogen maar waarschuwde me niet voor de afstand die het zou creëren tussen mezelf en zij die leren noch weten. God stond toe dat ik Hem zou bevragen, maar vermeldde niet dat ik dat enkel zou kunnen doen in  ballingschap.

Laat me dus je ziel omhelzen voordat we elkaar treffen in de omhelzing van de eenzaamheid.

Oude werken, jonge schrijvers

Jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs die eeuwenoude artefacten laten spreken. In korte poëzievoordrachten en prozavertellingen laten zij de unieke stemmen horen van kletterend wapentuig, ingetogen schilderingen en verrassende voorwerpen.

deBuren gaat sinds 2012 iedere zomer met een groep aanstormend schrijftalent uit de Lage Landen naar Parijs. Twee weken verblijven ze daar om over de grenzen heen elkaars werk en ideëen te leren kennen en aan nieuw materiaal te werken. De lichting van 2018 brengt een artefact uit de tentoonstelling over de Tachtigjarige Oorlog op literaire wijze tot spreken. Wat zie je door de ogen van de mensen aan de rand van een schilderij? Hoe klinkt de knal van een tiental kanonskogels en wat heeft het beulszwaard van Van Oldenbarnevelt ons te vertellen?

Tijdens de Nacht van de Geschiedenis bezetten de literaire talenten uit onze schrijfresidentie de expo 80 Jaar Oorlog in het Rijksmuseum. Imane Kostet schreef over een schilderij van Adriaen van de Venne, dat te zien is in de zaal Identiteit. 

Je hoort de verhalen, gedichten en reflecties ook elke doordeweekse oktoberavond in Nooit meer slapen en leest ze op de websites van Maand van de Geschiedenis en deBuren.