Radio 1 en deBuren gaan op zoek naar de mooiste afwezigheidstekst. De mooiste, grappigste, meest inspirerende inzending wordt bekroond met een cultureel reisje.
Nee, ik ben er niet. Ik lees je niet. Ik hoef je ook niet te lezen, want ik weet al wat je te melden hebt, of beter gezegd, ik weet al hoe dit verder zal verlopen.
Als ik over twee weken hier weer zit, in dezelfde kamer, uitkijkend op dezelfde parkeerplaats, dan zal ik je lezen. Dat wil zeggen, als het me lukt om je bericht tenminste tot aan de helft te lezen. Meestal dwalen mijn gedachten voor die tijd al af naar prettiger oorden die me even doen vergeten dat ik je ook nog antwoord moet geven. Ik probeer maar gewoon eerlijk te zijn. Vat dit niet persoonlijk op. Of doe het wel, de maan zal de getijden toch wel aansturen en naamloze vliegen zullen toch wel in dat raadselachtige patroon van onzinnige vierkantjes onder de lamp naar iets blijven zoeken. Ik ben ook zo’n vlieg. En jij ook.
Waarschijnlijk wil je iets vragen. Waarschijnlijk geef ik dan antwoord. En hoe ik het ook probeer te vermijden, dat antwoord genereert altijd weer nieuwe vragen. En zo vliegen we onze vierkantjes.
Klink ik te pompeus? Die neiging heb ik soms een beetje als ik niet weet wie ik tegenover me heb. En straks, als ik je lees, weet ik nog steeds niet wie je bent. Wie je echt bent. Ik ben er niet, nee, maar weet je, jij bent er eigenlijk ook niet. Niemand is er.
Ik hoop oprecht dat ik je bij deze heb afgebracht van het plan om hier ooit nog op terug te komen. Het bespaart ons beide zoveel vruchteloze vierkantjes. Wees niet boos, het heeft geen zin, je zou boos zijn op iets wat niet bestaat.
Want ik ben er niet.
