Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
'Het langste gesprek ter wereld', noemde Cees Nooteboom wat hij in Parijs meemaakte in die gedenkwaardige maand mei van het jaar 1968. In de hal van het bezette Odéontheater dook een slogan op die de ambitie op scherp stelde: ‘Als het parlement een burgerlijk theater wordt, moeten alle burgerlijke theaters parlementen worden.’ En zo geschiedde.
Wekenlang zou er dag en nacht tussen alle aanwezigen onderling gediscussieerd worden. Arbeiders, middenstanders, huisvrouwen, leraressen, kunstenaars, studenten en wie er verder maar passeerde, spraken in de afgeladen bonbonnière over alles wat hun op het hart lag.
Vijftig jaar later wordt er meer gecommuniceerd dan ooit tevoren, maar de vraag is of wat zich veelal op de sociale media afspeelt nog een ‘gesprek’ kan worden genoemd. Op 23 mei vanaf 16u proberen in KANAL - Centre Pompidou een gesprek te voeren zonder format of afspraken. Wij, dat zijn Geert Buelens (auteur van De jaren 60. Een cultuurgeschiedenis) en Manu Riche (documentairemaker), in samenwerking met deBuren, Kaaitheater en KANAL – Centre Pompidou, nodigden zeven interessante opiniemakers uit om met ons in gesprek te gaan over de erfenis van ’68:
Ook het aanwezige publiek, luisteraars of toevallige passanten mogen participeren. Het marathongesprek wordt gefilmd door het team van regisseur Manu Riche. Het beeldmateriaal dat vandaag wordt gedraaid zal terechtkomen in een documentaire.
Interessante vraag? Relevante opmerking? Voel je vrij om op eender welk moment het gesprek te onderbreken met een bijdrage aan het gesprek. Op sociale media leeft het gesprek verder met de hashtags #whatifwehavearealconversation #mei68 #analyse #erfenis #controverse, … en via @global60.
