Oud-Parijsresidenten in de kijker: Tim Devriese & Nina Polak

Tim Devriese is alumnus van de eerste lichting residenten die in 2012 mee gingen met deBuren naar Parijs. In het kortverhaal Rue des Rosiers, dat hij schreef na zijn residentie in Parijs, onderzoekt hij de vraag of homo's een afgebakende plaats in de samenleving nodig hebben. Of leeft die vraag alleen nog bij 'oude nichten die nooit van straat zijn geraakt en een oude intellectueel die ooit nog is in elkaar geslagen door een politieagent'?

Momenteel is Tim aan de slag als journalist bij o.a. Bruzz en De Standaard. Lgbt-gerelateerde onderwerpen interesseren hem het meest. Voor Bruzz leverde hij met het essay 'Homo's maken de stad' een bijdrage aan de 'Gaypride Special', een speciale editie van het Brusselse weekblad naar aanleiding van het Pride Festival, dat van 4 tot en met 20 mei in Brussel plaatsvindt, met als kers op de taart de Belgische Pride Parade die op 19 mei door de Brusselse straten trekt. 

Nina Polak resideerde in de zomer van 2013 twee weken in het Huis Biermans-Lapôtre. Ze schreef er de beschouwende tekst Amour Moderne: 'Laat alles nu zwart-wit worden. Of nee, sepia. Laat Françoise Hardy hijgen. Of gewoon maar meteen Édith Piaf. Laat de clochards existentiële wijsheden fluisteren, laat de straatvegers dansen. En laat die iPhone nom de Dieu in je zak zitten'.

Inmiddels is Nina Polak al lang geen aanstormend talent meer. Een jaar na haar residentie in Parijs debuteerde ze met We zullen niet te pletter slaan, een roman die begint wanneer een gezin, dat wordt bestierd door twee moeders, uit elkaar valt. De roman gooide onmiddellijk hoge ogen bij de literaire critici. O.a. Marja Pruis noemde het op haar blog 'een prachtdebuut' en 'een ernstige, slimme, grappige, wijze roman over grote levensvragen en kleine irritaties'. Het boek werd genomineerd voor de Anton Wachterprijs, de ANV Debutantenprijs en de Opzij Literatuurprijs. 

Begin 2018 bevestigde Nina Polak haar plaats in de Nederlandse Letteren met haar tweede roman Gebrek is een groot woord, dat het verhaal vertelt van de dertigjarige Skip die het liefste afstand neemt van de voor haar zo bekende stad en de wereld afreist op haar zeilboot. ‘De onverwisselbare toon, die behalve taal en techniek ook een eigen manier van kijken is. Na twee boeken denk ik dat ik Nina Polak in zo’n blindproeverij wel zou herkennen', schreef Christiaan Weijts in De Groene Amsterdammer.