Oud-Parijsresidenten in de kijker: Rebekka de Wit & Julie Cafmeyer

Rebekka de Wit (1985) is schrijver, theatermaker én alumna van de eerste lichting residenten die in 2012 mee gingen met deBuren naar Parijs. Ze schreef er de tekst We will fix it with computer, een prozaïsche reflectie op de tijd die ze in Parijs doorbracht. Op uitnodiging van deBuren, schreef Rebekka Tot het verschil over sterrenstelsels gaat en Zoals Venetië nu, haar citybooks over respectievelijk Antwerpen en Venetië.

Op dit moment is Rebekka één van de drie talenten die Vlaanderen vertegenwoordigt in CELA, het Europese talentontwikkelingstraject waarbij deBuren als een van de initiatiefnemende partners betrokken is. Op donderdag 10 mei kan je haar aan het werk zien bij de try-out van de Europese festivaltour in Arnhem. Onlangs ging ook ForsterHuberHeyne in première, een voorstelling van DE NWE TIJD gebaseerd op de brieven die Rebekka en Willem de Wolf elkaar hebben geschreven en die ze ondertekenden met ‘Georg Forster’ en ‘Therese Heyne’. De briefwisseling tussen Rebekka en Willem vormt het hart van de voorstelling die draait rond het begrip wisselingen. Stemmingswisselingen, regeringswisselingen en liefdeswisselingen. De voorstelling is momenteel op tournee. 

Schrijver en theatermaker Julie Cafmeyer (1987) reisde in 2017 met deBuren mee naar Parijs. In haar werk vertrekt Julie altijd vanuit het persoonlijke. Met voorbeelden als Karl Öve Knausgard en Sophie Calle, aan wie ze een ode schreef in het kader van haar kandidatuur voor de Parijsresidentie, is ze gefascineerd door de schaamte, de privésfeer en hoe ze de toeschouwer tot intieme deelgenoot kan maken in haar werk. Dit resulteerde in Quelques dialogues intimes dans la chambre à coucher, een tekst over dansen op Madonna, onduidelijke complimenten en afwezige fotokaders. Over hoe de tijd dat je elkaar echt vasthoudt niet te meten valt met een secondewijzer.

In april ging Is this porn? No, this is love. in première in DE Studio, Julies nieuwe theatervoorstelling: een dialoog over de liefde waarbij haar mannelijke tegenspeler het script niet kent. Op de avond zelf wordt de tekst hem ingefluisterd. Met regelmaat schrijft Julie ook stukjes voor De Standaard en op haar blog.