*
Ze hebben ons liggen. Met iets lelijks aan
de muur. Een uitgestoken tong. Een rubberen peer
om in te knijpen, een katheter naar de huilbril van de clown
in de gang. Daar analyseren ze het
dashcambeeld. Hoor die lichtjes rammelende sleutelbos.
Waar is mijn volksmond? Ik tast, van voor naar achter,
links, rechts. Voel in mijn ooghoeken driehoeken dansen.
Een vuile verstrooidheid, ik moet het noteren, een zielbootje (sic).
Het raam. Mag open. We gaan. Van het bezoek afzien.