Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Deelnemers aan het residentieproject in Parijs in 2012 waren: Susanne Bartels, Reineir Bijman, Tim Devriese, Nathan de Groot, Marianne Hommersom, Roos Menkhorst, Julie Reniers, Esther Severi, Maud Vanhauwaert, Sarah Vankersschaever, Albert Verbeek, Tamar de Waal, Judith van der Wel en Rebekka de Wit.
Susanne Bartels dook in de postkraakscene. Ze schreef daarover de tekst Kraak met smaak. Post-squart biedt ruimte aan Parijse kunstenaars.
Reinier Bijman schreef over de sluiting van het Institut Néerlandais: Altijd al bedreigd. 'De gevolgen van de constructie van het Institut Néerlandais als gelegenheidsalliantie tussen een particulier (Frits Lugt) en de staat laten zich na 55 jaar nog steeds voelen.' Deze tekst verscheen eerder op de website van De Groene Amsterdammer.
Tim Devriese leidt ons rond in de Rue des Rosiers alwaar het hoofdpersonage worstelt met de positie van homosekusaliteit in Parijs.
Nathan de Groot vertoefde op de Beroemde Begraafplaats maar zag meer heil in een nieuwe openbaar monument. Hij schreef Parijs: een liefdesgeschiedenis? dat op hard//hoofd verscheen.
Marianne Hommersom (deBuren) ging met haar camera op pad en fotografeerde de reeks Scenes of Wonder – Paris. Deze foto's werden reeds tentoongesteld in DE Studio (Antwerpen) en in de Stichting Biermans-Lapôtre (Parijs). Bekijk hier de portretten die ze maakte van de deelnemers aan de Parijsresidentie in 2012, 2013, 2014 en 2015.
Roos Menkhorst luisterde naar de verhalen van Les enfants de Paris en inventariseert waar je als hedendaags kunstenaar terecht kunt.
Julie Reniers schreef het fanatasievolle verhaal Noachs Ark waarin een restaurant zich voorbereidt op de komst van een bijzondere gast maar zich geconfronteerd ziet met een enorm probleem: de kolibries zijn op. Verscheen in primeur op hard//hoofd.
Esther Severi wandelt, kijkt, mijmert en volgt geheel eigen gedachtegangen door het kunstzinnige Parijs van vandaag. Haar tekst wordt nog gepubliceerd op de site van deBuren. Hou ons in de gaten!
Maud Vanhauwaert laat ons in haar gedichten het Parijs zien van ongestelde vrouwen, sigaretten rollende negers en kruiperige kruideniers. Haar cyclus 'si loin, si vite, silence' verscheen in Het Liegend Konijn en mondde uiteindelijk uit in de dichtbundel Wij zijn evenwijdig (Querido).
Sarah Vankersschaever interviewde de opgewekte pessimist Jean Clair (Académie française). Haar tekst verscheen in De Standaard (04.08.2012) en wordt nog gepubliceerd op de site van deBuren. Hou ons in de gaten!
Albert Verbeek legt het verband tussen Amsterdam en Parijs, tussen muziek en metro. 'De Amsterdamse gemeenteraad wil audities voor straatmuzikanten gaan organiseren. In de Parijse metro begon men vijftien jaar geleden al met castings voor les musiciens du métro. Kan het gedogende Amsterdam iets opsteken van het strengere Parijs? Of tornt men dan aan de vrijheid van expressie?' Deze tekst verscheen op de website van De Groene Amsterdammer en is hier te lezen op de website van deBuren.
Tamar de Waal boog zich over theorie en praktijk van de Parijse segregatie: 'Met hun armoede, werkloosheid en criminaliteit zijn de banlieues het probleemkind van Parijs. Soms overwint een inwoner zijn achterstandspositie, vaker werken negatieve stereotypen als self-fulfulling prophecies.' Haar tekst De frustratie is groot verscheen op de website van De Groene Amsterdammer.
Judith van der Wel vertelt over radicaliserende en assimilerende Joodse vrouwen én schreef een gedicht dat ter inspiratie dient voor een op Brels Madeleine gebaseerd chanson. Haar tekst Minder joods in de Marais verscheen in Trouw en Het Reformatorisch Dagblad.
Rebekka de Wit schreef We will fix it with computer waarin Chinese toeristen op zoek naar naar de Echte Ervaring van de Notre Dame en Rebekka zelf kennismaakt met een schaamteloze zigeunerin.
