Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Sinds 2012 trekt deBuren met een groep jonge getalenteerde schrijvers, journalisten en kunstenaars naar Parijs. Ze verblijven twee weken in het prachtige huis van de Stichting Biermans-Lapôtre om aan nieuw materiaal te werken: een vrije tekst en een opdrachttekst.
In aanloop naar de residentie van 2017 maakten we een selectie uit al het moois dat de deelnemers al schreven in Parijs: streepjes poëzie, een reportage, een kortverhaal, een portret van een mede-Parijsganger en een beeldverhaal. Ideale lectuur om het nieuwe jaar in te duiken!
Maud Vanhauwaert, een 'relatief sympathieke' schrijver/woordkunstenaar (zo zegt ze zelf), schreef de gedichtencyclus Si vite, si loin, silence over Parijs. Die schreef ze tijdens de zomer van 2012, toen ze er verbleef in Huis Biermans-Lapôtre. 'Het is een poging - want zo ambitieus ben ik wel - om de hele stad, de hele grootstad, samen te vatten'.
Maud las het gedicht voor op de heropening van deBuren in 2013:
Daniël van der Meer bezocht tijdens de residentie van 2013 een modeshow van Viktor & Rolf, hoewel hij op het gebied van de haute couture geen expert is: 'Ik heb meer stierengevechten dan modeshows bijgewoond (één), kan meer scheidsrechters dan couturiers opnoemen (acht) en heb in mijn leven meer speelgoedgidsen dan modetijdschriften gelezen (negen).' Lees Op stoel BD1 bij Viktor & Rolf.
Lize Spit schreef in Parijs een kortverhaal dat zich heel subtiel onder de huid wringt. '‘Misschien moet je een tijdje weg,' besluit Jonas wanneer hij me die avond kalmeringspillen met een slok tequila ziet wegwerken.' Op citytrip met een vriendengroep waar ze eigenlijk niet bij hoort, raakt het hoofdpersonage in Zadelpijn steeds verder verstrikt in haar eigen hoofd.
Hoor Lize zelf haar kortverhaal voordragen.
Jan De Deken schreef in 2015 een portret van mederesidente Charlotte Van den Broeck, die als jonge dichter haar weg zoekt in de Franse hoofdstad: Dichter in digitale tijden: 'Mijn werk is meer vrijen dan neuken'. Het stuk was eerder te lezen in Knack.
Charlotte van den Broeck schreef zelf in Parijs twee lange gedichten: de reeks Snede en het lange gedicht Dorst. Voor dit laatste gedicht vond ze de inspiratie in het Hôtel des Belges, een bevreemdende kroeg in de Franse hoofdstad waar ze op aanraden van David Van Reybrouck mee naartoe ging.
De teksten van de deelnemers van 2016 worden momenteen nog gefinetuned of elders voorgepubliceerd. Je leest er binnenkort alles over op onze website.
Lees nu al Jelko Arts' beeldessay Bang zijn en nauwkeurig blijven. Als reactie op de aanslagen op de Bataclan, in Brussel en in Orlando klonk vaak: dat we vooral niet bang moeten zijn. In een beeldessay pleit hij juist voor het uitspreken van die angst.
