citybooks | De grote namentour 2

Voor deze zesde tour maken we opnieuw een rondgang langs een paar hoogtepunten van citybooks, dit keer met vier verhalen van schrijvers die erg bekend zijn in het land waar ze wonen.

Nikola Madzirovs 'Huizen zonder kader'

We beginnen bij de Macedonische dichter en essayist Nikola Madzirov, die in Skopje het verhaal Huizen zonder kader schreef. Ik zeg ‘verhaal' omdat het een stuk proza is, maar je merkt wel duidelijk dat de tekst door een dichter is geschreven. Er gebeurt niet zoveel, maar de zinnen spatten bijna uit elkaar van de details, als overrijpe pruimen.

'In de camera's van de toeristen zijn alle bezienswaardigheden samengepakt, lege huizen beschermd door Monumentenzorg, lachende gezichten voor de overblijfselen van oude oorlogen en aardbevingen, mooie, fier rechtop lopende vrouwen op het vliegveld omhoog kijkend naar de informatieborden, vage landschappen vanuit het busraam, Swarovski-kristallen die ze overwegen te kopen, de ellende op straat die ze niet kunnen verdragen maar die ze wel willen zien ... veel inheemse planten, veel voorbijgangers reizen de wereld over opeengepakt in de camera's van de toeristen.'

Lees Huizen zonder kader

'Vaarwel'

Onze tweede stop is in Graz, bij de Japans-Oostenrijkse Milena Michiko Flašar. Vaarwel is een verhaal dat zich langzaam openvouwt. Het begint als een kinderverhaal met een doelbewust naïeve verteller, een verhaaltechniek waar ik normaal een hekel aan heb. Maar dan springt het verhaal verder in de tijd en gaat de bloem open.

'Ik was acht jaar oud. Stond vol littekens. Mijn linkerarm was bezaaid met prikken. Tegen de schoolarts zei ik: "Ik slaapwandel en ben 's nachts in de rozen- en braamstruiken getuimeld." Ik zei het met dezelfde vanzelfsprekendheid als waarmee moeder tegen de mensen van jeugdzorg zei dat ze al meer dan een jaar geen druppel had gedronken.'

Lees Vaarwel

© Lea Titz (citybook Graz)

Chika Unigwe schrijft 'Duister hart'

We gaan verder met een van de belangrijkste Afrikaanse schrijvers van dit moment, Chika Unigwe, die in Turnhout woonde toen ze Duister hart schreef. Ejike denkt terug aan Conrad, met wie hij opgroeide in Nigeria. Conrad was altijd de jongen met de grote verhalen, die na de middelbare school naar Lagos verhuisde en daarna naar Turnhout. Daar begint hij postkaarten naar zijn oude schoolvriend te sturen.

'Conrad vermeldde nooit een retouradres, dus ik kon zijn kaartjes nooit beantwoorden. Ik had het zijn moeder wel kunnen vragen, ze woonde nog steeds in hetzelfde huis. Maar ik vermoedde dat hij het wel zou gegeven hebben als hij wilde dat ik terugstuurde. Hij was bedachtzaam in zo'n dingen. Zelfs met zijn verhalen. Hij wikte zijn woorden, nauwkeurig zoals een slager zijn vlees weegt.'

Lees Duister hart

Naar 'Lublin' met Andrzej Stasiuk

We eindigen vandaag bij Lublin, een verhaal van Andrzej Stasiuk. Stasiuk is een Poolse schrijver die een collega van mij in een e-mail beschreef als "Andrzej Stasiuk (!!!!)". In mijn aantekeningen bij dit verhaal staat 'groots, tobberig pessimisme, op een manier die bijna synoniem is met Oost-Europa.' Het is een stereotype, misschien, maar aan de andere kant zijn er niet veel verhalen op citybooks die gaan over het bouwen van een concentratiekamp.

'Wel, het waait alsof daar zo ongeveer het einde van de wereld begint. Met deze manier van denken zijn wij de laatste jaren vertrouwd geraakt. Dat daar niets is, dat daar alleen winden worden uitgebroed en duisternis wordt geboren. En dat hier pas het leven begint. Daarom houd ik er ook zo van hier desondanks te komen. Om me bloot te stellen aan die opgejaagde, alles doorsnijdende vrieskou.'

Lees Lublin

En daarmee zijn we op het einde van deze tour gekomen. Bedankt voor het lezen en vergeet de gids niet.

Lees verder

- De eerste historische tour
- De grote namentour
- De reisgenotentour