Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Een paar keer per jaar stuurt deBuren een stel schrijvers en een fotograaf naar een stad, waar ze twee weken de tijd krijgen om rond te kijken en na te denken. De verhalen en foto's waar ze mee terug komen publiceren we op de website van citybooks, die inmiddels zelf ook aardig op een kleine stad begint te lijken. Voor zijn stage bij deBuren schreef Max Urai een reisgids over die stad.
In de tweede tour maken we een rondgang langs verhalen over muziek, muzikanten en muziekcultuur.
We beginnen in 1983, in Georgië. Omdat de secretaris van de Sovjetunie op bezoek komt in Tbilisi vraagt de commissie voor cultuur aan zes componisten om ieder een lied voor de stad te schrijven. Lasha Bugadze beschrijft hoe een van de componisten aan het werk gaat, hoe het niet lukt, en hoe hij klaagt tegen een diaken dat het hem niet lukt. De diaken vertelt dit door aan een vriend, die het weer doorvertelt. Een lied over Tbilisi is een van de meest ambitieuze verhalen op de website: een web van verhalen over communisme, spionage, muziek en corruptie.
'Tsertsvadzes moeder is altijd de eerste die haar oordeel mag uitspreken. Als zijn vader gaat slapen, trekt hij zich samen met zijn moeder in de keuken terug en met de gitaar zingt hij zachtjes het nieuwe lied. Als moeder het goed vindt, dan zegt ze: "Speel het nog een keer", als ze het niet goed vindt, gaat ze de borden die ze al heeft gewassen, nog een keer wassen.'
We gaan door met het verhaal Na zdrowie, brave Belg! van Mauro Pawlowski. Voor de Nederlandse lezers: Pawlowski is de gitarist van dEUS en pakweg zeventienduizend andere bands. Naast zijn muziek schrijft hij ook poëzie, en voor citybooks schreef hij een geinig kortverhaal over de muziekscene in Lublin.
'Op de boerderij sliep ik met mijn grootmoeder en twee tantes in dezelfde kamer. Op een keer, midden in de nacht, vloog de deur open. Daar stond de oudste zoon des huizes. Hij was zo te zien goed op de lappen geweest, had daarbij ergens een trompet weten te bemachtigen en besloot ons hier en nu spontaan een demonstratie freejazz te geven, absoluut niet gehinderd door enige kennis van het instrument. Ook had hij een dwaas hoedje op, waarvan de herkomst eveneens onduidelijk was. Hij was al weer verdwenen toen mijn grootmoeder eindelijk haar bril wist te lokaliseren en ons verbouwereerd vroeg wat dat was.'
© Lea Titz (citybooks Chartres)
Ons derde verhaal speelt zich af in een radiostudio in Yerevan, de hoofdstad van Armenië, waar de DJ zichzelf ook Yerevan noemt. Armen of Armenia's verhaal Hier spreekt Yerevan gaat over activisme, poëzie, radio en popmuziek. Handig om te weten is dat alle schuingedrukte zinnen in het verhaal citaten uit popliedjes zijn.
'"Hier spreekt Yerevan. Zoals u reeds weet, hebben wij vandaag schrijfster Gajané Armen te gast in onze studio. We zijn aangekomen bij het onderwerp van de leeftijd. Hoe oud is Yerevan eigenlijk: is ze hopeloos oud, of een pasgeboren stad zonder verleden?"
"Ze is van onbestemde leeftijd. De zwarte kikkers hebben aan het begin van de eenentwintigste eeuw, staatsbelang aanvoerend als voorwendsel, het hele negentiende-eeuwse Yerevan met de grond gelijk gemaakt en de protestacties van de witte raven waren als de stem van een roepende in de woestijn. Maar een stem is tenminste een teken van leven."'
We eindigen deze tour met een van mijn favoriete verhalen op de hele website: Travestie van Adrian Schiop. Schiop vertelt over de zomer van 2006, toen hij zonder werk zat en Boekarest werd overgenomen door de manele, een soort mix van Willeke Alberti en commerciële hiphop die vooral door Roma wordt gemaakt.
'Nu het vanwege de Europese integratie geld regende boven Roemenië, was het een nationale sport geworden om een anti-manele-standpunt in te nemen. Merkwaardig genoeg, hoe ruimdenkender iemand was, des te heftiger hij de behoefte voelde om een standpunt in te nemen. In Cluj hadden studenten de toegang tot het Cultuurhuis van de Studenten geblokkeerd, waar Nicolae Guţă een concert zou geven, schreeuwend dat "de koning van de manele" daar niets te zoeken had. Een campagne in Timişoara stelde voor dat op het uur "U" op een zondagochtend beschaafde lieden "de hele wijk op Mozart zouden trakteren", door hem op maximaal volume uit hun auto's en appartementen te laten schellen.'
En daarmee zijn we op het einde van deze tour gekomen. Bedankt voor het lezen en vergeet de gids niet.
- De culinaire tour
- De achterbuurtentour
- De reisgenotentour
