citybooks | De grotenamentour

In deze eerste tour stoppen we bij een aantal grote namen van citybooks.

Cees Nooteboom, de Eiffeltoren van citybooks

We beginnen bij de Eiffeltoren van citybooks: Venetië 2012, van Cees Nooteboom. Nooteboom is al meer dan veertig jaar reisschrijver en dit is niet de eerste keer dat hij Venetië bezoekt. De titel van het verhaal is vooral bedoeld als geheugensteuntje voor hemzelf. Hij heeft een anekdote of een feitje over alles wat hij ziet, zelfs over de hotels:

'Ik heb hier meerdere adressen gehad, soms in oude hotels, meestal in smalle, donkere stegen, delen van een paleis dat er nooit als een paleis uitzag, uitgewoonde trappenhuizen, kleine kamers met nog net een raam dat op een achterhuis uitkeek waar niemand leek te wonen, terwijl toch buiten aan een wankel lijntje twee bevroren slipjes bleven hangen in de stille vrieskou.'

Lees Venetië 2012

Annelies Verbeke, de publiekslieveling

We gaan verder naar een van de populairste citybooksverhalen. Er zijn weinig schrijvers die zich zo intensief een stad in hebben geworpen als Annelies Verbeke, voor haar verhaal Engelen in Jakarta.

'Ik rook kruidnagelsigaretten; ze houden de insecten op een afstand en brengen me in contact met mensen. Zoals Vina, bij de Seven Eleven naast het hotel, een mooi opgemaakte vrouw van vijfenveertig met de Union Jack op haar trui. Ze steekt van wal over de korupsi, een woord dat ook voortdurend valt in gesprekken met Soni. Terwijl ze het geld voor het eindexamen van haar jongste zoon niet bij elkaar krijgt, kopen die rijkelui er nog een auto bij. "Sorry, sorry, Annelies, it makes me too angry. Hahaha!" Ze gelooft niet dat de situasi zal verbeteren als er in april een nieuwe president wordt verkozen.'

Lees Engelen in Jakarta

© Amran Malik Hakim (citybook Jakarta)

Naar Grahamstown met Ingrid Winterbach

Als derde reizen we naar Grahamstown met de Zuid-Afrikaanse Ingrid Winterbach. In Wat overblijft leidt ze ons langs de herbegrafenis van Saartjie Baartman, een coelacanth op sterk water, een archeologische opgraving en haar gezin met volwassen kinderen.

'Ik blijf tien dagen logeren bij mijn twee dochters hier in Grahamstad. Ik woon repetities bij. (Noziswe draagt een pruik in een oudgouden kleur.) Ik doe boodschappen. Ik kook: Griekse stoofpot van groenten, bobotie, groentenkerrie. Op een ochtend drink ik thee met Anton, mijn ex-man, op de datum van onze trouwdag, vierendertig jaar geleden. We zijn nu allebei grijs en getaand, aanzienlijk meer gehavend dan toen. Ik bak taart. Op een ochtend is Brinks oog bloedrood, moet van stress en spanning zijn. Gevoelens van ontreddering liggen aan de oppervlakte van mijn bewustzijn, er moet niet veel gebeuren om ze naar boven te laten komen. Zestig jaar indrukken, denk ik, in mijn doorleefde hoofd gehecht.'

Lees Wat overblijft.

Arnon Grunberg in het politiebureau van Lublin

Als afsluiter van deze tour stoppen we in het politiebureau van Lublin, waar een agent in de postkamer een brief openmaakt. De jonge gids Danuta Kalinowska kreeg de opdracht om Arnon Grunberg rond te leiden en nu wil ze een klacht indienen, omdat hij haar schandelijk heeft behandeld.

'Van de mevrouw van het culturele bureau, Małgorzata, God zegen haar, kreeg ik een boek van de schrijver, zodat ik wist wat voor vlees ik in de kuip had. Had ik toen maar naar mijn innerlijke stem geluisterd. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik mijn innerlijke stem heb genegeerd en ook de stem van mijn moeder. Die zag een foto van de schrijver en zij zei meteen: "Die man die deugt niet."

Ik heb meneer Grunbergs boek Fantoompijn in het Pools gelezen. Niet helemaal, maar wel zo dat ik ongeveer wist waar het over ging en ik vraag u in alle bescheidenheid: noemen ze dat literatuur? Is er niemand die dat kan verbieden? Ik zou er een stokje voor steken als ik in de politiek zat.'

Lees Grunbergs citybook Aangifte

En daarmee zijn we op het einde van deze tour gekomen. Bedankt voor het lezen en vergeet de gids niet.

Lees verder

- De grotenamentour 2
- De intellectuele tour
- Tips van de buren