Speech Battle 2016 | Winnaar Joost Vormeer

De opdracht was: 'Er is intelligent buitenaards leven ontdekt! De Amerikaanse president Barack Obama stuurt een missie uit om kennis te maken. Schrijf zijn speech.' De jury selecteerde drie finalisten; hun speeches werden voorgelezen door acteur Mandela Wee Wee waarna het publiek bepaalde wie de beste speech had geschreven.

Lees hier de winnende speech voor Barack Obama door Joost Vormeer

Mede-Amerikanen en medemensen op aarde,

Sommige gebeurtenissen zijn zo ingrijpend dat je de rest van je leven weet waar en met wie je was toen je er voor het eerst over hoorde. De aardbeving en tsunami in Azië van 2004 bijvoorbeeld, of de aanslagen in New York drie jaar eerder. En veel ouderen herinneren zich nog goed de val van de Muur of de moord op president Kennedy. Wat ik u nu ga vertellen is eigenlijk nog belangwekkender, omdat het gaat om de toekomst van ons allemaal, niet alleen van Amerikanen, maar van iedere bewoner op aarde.

Ik kan bevestigen dat we op de planeet Solaris intelligent buitenaards leven hebben ontdekt. De afgelopen vierentwintig uur heb ik lang nagedacht over de volgende vraag: dit is een gebeurtenis van groot belang, dat kan ik u verzekeren, en niets zal meer hetzelfde zijn, maar zijn we niet al jaren onderweg geweest naar dit grote historische moment?

Ik was een kind van acht toen Armstrong zijn grote stap voor de mensheid maakte. De vele vogels en het rumoer van de wereldstad Jakarta hadden mij op een ochtend in juli vroeg wakker gemaakt. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen, opende de gordijnen en vertelde het grote nieuws. En ik was een jongen van zestien toen de eerste Voyager vertrok vanaf Cape Canaveral in Florida. Met mijn vrienden zat ik tot 's avonds laat op het strand van Hawaii en we filosofeerden over de plaat aan boord van de Voyager. De boodschappen in verschillende talen, de muziekopnames uit verschillende delen van de wereld, de foto's van gewone mensen, allemaal een ode aan de diversiteit op aarde.

En nu ben ik de vierenveertigste president van de Verenigde Staten. Niet alleen ik, maar wij allemaal, kunnen terugkijken op kleine en grote mijlpalen die stuk voor stuk hebben bijgedragen aan dit moment. Onze wetenschappers en ontdekkingsreizigers hebben de wereld in de afgelopen eeuwen steeds kleiner gemaakt en nu treden wij in hun voetsporen. Maar de vraag is, mede-Amerikanen en medemensen: hoe gaan wij dit doen?

Hoe gaan wij de bewoners van Solaris benaderen?

Als president heb ik vaak de eer gehad om met native Americans en hun vertegenwoordigers te spreken. Hun geschiedenis is een andere dan die van de afstammelingen van Europese kolonisten, steeds verder naar het westen reizend tot de oceaan hen tegenhield. Hun geschiedenis herinnert ons aan de wreedheid van kolonisatie en de machteloosheid tegenover uitheemse ziektes. De ervaringen van native Americans, hun verhalen van verlies en verdriet, zijn onze ervaringen geworden, net zo Amerikaans als de westerns van Hollywood.

Daarom moeten we voorzichtig zijn. Het contact dat we leggen kan verstrekkende gevolgen hebben voor de bewoners van Solaris. Onze bedoelingen kunnen nog zo goed zijn, maar wat als onze bacteriën dodelijk zijn? De beschaving van Solaris is nu een deel van onze beschaving, omdat wij van hen weten. Laten we daarom ons best doen om ons in hen te verplaatsen. Hebben zij onze verkenningsvaartuigen gezien? Fantaseren de kinderen van Solaris nu over onze ruimteschepen, net zo fascinerend en angstaanjagend als de ufo's die wij hier op aarde soms menen te zien? Misschien zijn wij nu de aliens in plaats van andersom. Laten we daarom oog hebben voor de alien in onszelf.

Of weten de bewoners van Solaris al lang van ons bestaan en hebben zij de aarde al die tijd met rust gelaten? Zijn zij technologisch superieur en in staat om de aarde te koloniseren, zodat ons hetzelfde lot wacht als de oorspronkelijke bewoners van het Amerikaanse continent? Worden we straks uitgeroeid, tot slaaf gemaakt of geveld door vreemde ziektes? Ook daarom moeten we voorzichtig zijn. Het is van het grootste belang dat we eerst meer te weten komen over de beschaving van Solaris. Pas dan kunnen we besluiten of en op welke manier we contact maken. Het is een mythe dat de oude beschavingen van dit continent, de Azteken en de Inca's, ten onder zijn gegaan omdat ze militair zwakker waren dan de Spanjaarden. Ze zijn ten onder gegaan omdat zij de Spanjaarden niet begrepen, omdat de Spanjaarden hen beter begrepen dan andersom. Het wereldbeeld van de Azteken stortte in, hun goden, hun kosmos, alles wat ze geloofden. 'Ze stierven als wezen,' schreef de Mexicaanse dichter Octavio Paz.

Daarom moeten we open zijn en bereid om te twijfelen aan rotsvaste zekerheden. We staan voor grote uitdagingen. Juist nu we niet meer de enigen in het universum zijn, is het van groot belang dat we ons verenigen. Welke verschillen tussen Cubanen en Amerikanen, Israëliërs en Palestijnen, Chinezen en Japanners zijn onoverbrugbaar als de beschaving van Solaris een bedreiging blijkt te zijn? En welke aarde willen wij straks vertegenwoordigen? Is het een aarde waarop het grootse deel van de bevolking nog steeds in armoede leeft? Is het een aarde die wordt bedreigd door milieurampen en klimaatverandering?

Precies vijftig jaar geleden, in 1966, bezocht Robert Kennedy Zuid-Afrika, een land dat toen werd verscheurd door apartheid. Voor een groep blanke studenten sprak hij de volgende historische woorden:

'Het vliegtuig dat mij naar dit land bracht, vloog in slechts een paar uur over oceanen en landen die de wieg van de menselijke geschiedenis zijn geweest. We zagen geen nationale grenzen, geen uitgestrekte golven of hoge muren die volken van andere volken scheiden. Alleen natuur en het werk van de mens - huizen, fabrieken en boerderijen - een afspiegeling van het gezamenlijke streven van de mens om zijn leven rijker te maken. Overal brengen nieuwe technologie en communicatie mensen en naties dichter bij elkaar; de zorgen van de een worden uiteindelijk de zorgen van ons allemaal.'

Robert Kennedy had gelijk. Technologie heeft de wereld kleiner gemaakt, heeft nu ook het universum kleiner gemaakt en vanuit de ruimte zijn grenzen tussen mensen al helemaal niet zichtbaar, behalve de grote muur van China.

Laten we daarom de vele muren tussen staten en volken afbreken, niet opbouwen. Laten we gezamenlijk armoede en uitsluiting bestrijden. Laten we gezamenlijk werken aan een schonere planeet, zodat generaties na ons niet alles verliezen wat ze kennen en als wezen door het heelal moeten zwerven. Laten we elkaar beter begrijpen, zodat we straks minder moeite hoeven doen om de bewoners van Solaris te begrijpen. En het belangrijkste: laten we niet bang zijn en ons afsluiten voor alles wat vreemd is, maar met ogen wijd open de verre toekomst in kijken.

Ik wens u allemaal Gods zegen toe.