Gedichtendag | Poëzie van deBuren

Gedichtendag, de dag waarop Nederland en België in rijm praten. Wij laten het verzen over aan professionals en doken in ons archief, op zoek naar de mooiste gedichten. Vijf pareltjes!

citybooks Charleroi © Sander Buyck - Bekijk de volledige reeks

Erik Lindner | Charleroi. 10 gedichten. 
geschreven voor citybooks

VI
Vogels vliegen beurtelings de metrohalte binnen
en zetten zich bovenop het bord met de naam van de halte

Een metro rijdt naar een puntbergje, gaat er
niet omheen, rijdt er dwars doorheen.

Een trap van een metrohalte komt boven uit
in de tuin van een bibliotheek.

Weilanden in de stad met bomen aan de rand.

Een man verlaat zijn huis
om buiten in zijn auto te gaan zitten.

Een vrouw opent haar voordeur met in haar hand
een schilderij waar koeien op staan.

Erik Lindner

Lees de volledige cyclus via de website van citybooks

Àgnes Lehóczky | Stadsparasiet
geschreven voor citybooks

ii. De magiër van Sheffield
Ooit toen je dit golvende landschap in de begindagen bezocht, wees je gespeend van elk mededogen op zijn afzichtelijkheid, gaf je bits af op de misvormde kaarten, het oneffen asfalt van deinende straten, massieve, bleekzuchtige huizen, de voorgemodelleerde, volgestorte vormen van composietmaterialen, je afvragend wat het tegenovergestelde was van ‘opzichtig'. Twee dagen trokken we langs de bezienswaardigheden van de stad op zoek naar de zachte kern, het broze middelpunt waar, zoals jij zei, alles gebeurt. Toch herbergt elk oordeel een rauwe onwaarheid. En soms blijkt die rauwheid een aforistisch eerbetoon te kunnen brengen. Die gele, roze en paarse lichteffecten die ‘s nachts het karkas van de stad omhullen en zo het silhouet van een andere spookstad aangeven, zijn niets anders, had jij vastgesteld, dan een schijnvertoning. Verleidelijk gegoochel. Al rinkelt en rammelt onder het veelkleurig vlees van deze stadsverschijning een concrete karikatuur zachtjes in het donker. Overdag is het van bovenaf gezien als het al ergens op lijkt een drukte van belang in de vallei als in een enorme werkplaats, één grote massa ijzervijlsel. Maar het is die dichtheid van deze metalen overblijfselen, deze vallei vol staalwol, koperdraad, aluminiumschroot dat magnetiseert. En we doken in vergelijkingen waarmee we deze ordening abusievelijk in verband brachten met eerdere, vergetene, van Bákó tot Miskolc, van Warschau tot Dunaújváros of Dresden... en verdwenen toen in de plooibare middag door de grote kassen met boogdaken van de hortus botanicus en van vuurwerk schitterende, drukke kermisterreinen in de herfst, duizelig makende carrousels die we ook aan de randen van vervallen badplaatsen hadden zien staan. Vergeten speelplaatsen die verder het land in zijn gekropen om dichter bij de kern te komen. De volgende ochtend werd je wakker op het tapijt als een insectenpop op een kussen en een slaapzak die binnenstebuiten was gekeerd om het huis bewoonbaar te maken voor mij, zei je. Toch ben je gehaast vertrokken met de bus naar Londen dat op twee uur lag. De glanzende ruit van de bus was zwart, als vuursteen en kwarts uit East Anglia waarin niets weerspiegelt behalve de fletse teint van het altijd al vermoeide busstation in de vroege ochtend, met zijn lege koffietenten, holle gangen bekleed met witte vloertegels die nog nagalmen van de voetstappen aan het eind van de afgelopen avond. De dag, zou je kunnen zeggen, is nog net niet begonnen en maande me te wachten. Ik heb even gewacht en ben toen opgelost in wat je het kielzog kunt noemen van een stad op een ochtend in november of rond die tijd.

Àgnes Lehóczky

Lees de volledige cyclus via de website van citybooks 

citybooks Sheffield © David Bocking - Bekijk de volledige reeks

Maud Vanhauwaert | Si vite, si loin, silence
Geschreven tijdens onze schrijfresidentie in Parijs (2012)

naast mij zit een vrouw
ze weent
en zegt ‘excusez-moi'
ik zeg ‘ce n'est pas grave'
zij zegt ‘si, c'est grave, vous n'en savez rien'
dat is waar, zeg ik
ik weet er juste niets van

voila

ons gesprek is geen einde, geen begin
zoals alles in een stad valt het
ergens tussenin
‘tussen wat?' vraag je niet
(want hier bestaat haar achtergrond
niet uit haar familie of studieloopbaan
of de spikkels van Richter
die haar als achtergrond nochtans
goed zouden staan
maar uit de aangeslagen ramen van de metro)

Maud Vanhauwaert

Lees het volledige gedicht op onze website

Lize Spit | Precisie
Geschreven tijdens onze schrijfresidentie in Parijs (2014)

I
iemand heeft de tijd langer doen lijken
door traag te eten van een heel kleine salade
iemand staat verkeerdelijk op de overkant van een kade

een groep van twintig twijfelaars
verplaatst zich kordaat naar het midden van een kruispunt
voor het beste zicht op al hun overwegingen

iemand loopt met een stoel helemaal
naar de zon, een rits staat open, een straat
wordt pascal genoemd, een vrouw of een man, twijfelgeval
zegt dat liefde niet meer bestaat nu er homo's

zijn bewijs zit in twee wijsvingers

iemand draagt horizontale strepen
verplaatst zich zo evenwijdig mogelijk met de seine
daar drijven zwemmers in een boot
dat is raar, maar dachten we dat ook niet
van een reuzenrad, een berglandschap, tenen
samengeperst in sandalen

anderen lopen met gemak op nog hogere hakken, hebben de eiffeltoren
tussen duim en wijsvinger vastgenomen

de zon stelt zich hard aan, mijn vel wil in haar schaduw
schuilen, ik ken niet het franse woord
voor preciseren, onderteken de petitie van twee doven
die later op een bankje toch kunnen horen

Lize Spit

Lees de volledige cyclus op de website van deBuren

Scenes of Wonder - Paris © Marianne Hommersom - Bekijk hier de volledige reeks

Hannah van Wieringen | In geval van liefde
Winnaar 5de Debuutprijs Het Liegend Konijn 2015

In geval van liefde

als je meer woorden kent
heb je er minder nodig

om te raken aan wat je bedoelt
in geval van liefde heb je hier niets aan

er zijn heel weinig woorden nodig
om van iemand te houden

je kunt het heel stil doen
soms wordt die stilte vals

dan kun je woorden proberen
over welke hoef je niet lang na te denken

als die woorden geen echo hebben
raak je iets kwijt in de ruimte buiten jezelf

niemand weet waarheen
verdwijnt wat verdwijnt

in de geschiedenis met mensen erin
is niet één mens nooit iets kwijtgeraakt

het is goed mogelijk dat een gedeelte van wat weg is
doorgegeven wordt in de holte van onze navels

nu weet je ook: wat binnen fel brandt
licht buiten niet noodzakelijkerwijs even fel op

soms dooft het raaskallend uit
voor de voeten van wie je aanbidt

Hannah van Wieringen

Meer over de 5de Debuutprijs Het Liegend Konijn 2015