Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Met haar speech drong Nadya De Beule samen met twee andere mededingers door tot de finale van de derde editie van de Speech Battle, die uiteindelijk door Afke Vermeer gewonnen werd.
De Speech Battle werd deze keer georganiseerd in samenwerking met debatcentrum Arminius tijdens de Rotterdamse Debatnacht (1 december 2015). De opdracht was: 'De nieuwe Europees Commissaris voor Vluchtelingenbeleid staat bij de grens van de Europese Unie en spreekt de vluchtelingen toe. Schrijf zijn speech.'
De speeches van de drie finalisten werden voorgelezen door acteur Walter Bart (Wunderbaum) waarna het publiek mocht stemmen op de beste speech. Beluister de speech voor de Europees Commissaris voor Vluchtelingenbeleid door Nadya De Beule:
Beste mensen,
Wat zijn die Europese waarden waar wij zo trots op zijn?
Wel, om te beginnen: onze samenleving is prachtig. Ze is open. Tolerant. Vrij. Mannen en vrouwen zijn gelijk. Kerk en staat zijn gescheiden. We leven in een rechtstaat. Er is respect voor ieders geaardheid. Er is vrijheid van religie of levensovertuiging. Er is respect voor andermans gedachten. Ideeën mogen botsen dat het klettert. Wij tolereren veel. Maar geen geweld. Dáár ligt onze grens. Net die grens van geweld is dit jaar twee keer overschreden.
Op 7 januari, in Parijs, het bloedbad bij het satirische magazine Charlie Hebdo. Het was een regelrechte aanslag op de vrije meningsuiting die Europa hoog in het vaandel draagt. Op 13 november, alweer in Parijs, 130 doden. Toen viseerden de jihadisten onze manier van leven. De terrasjes. Een voetbalwedstrijd. Een muziekoptreden. De gruwelijke aanslagen zijn opgeëist door IS: Europese jongeren die naar Syrië trokken om te strijden en die terugkwamen om hier angst en terreur te zaaien.
U zult zich nu afvragen: wat heb ik in godsnaam met die barbaren te maken? Niets natuurlijk. Toch heb ik drie redenen om deze bloedige terreur te berde te brengen.
Vooreerst, omdat wij opeens véél beter begrijpen waarvoor u op de vlucht bent. Opeens snappen wij véél beter, hoe het voelt om met de daver op het lijf rond te lopen. Wat die barbaren hebben aangericht in Parijs is klein bier, met wat velen onder u dagelijks hebben meegemaakt.
Een tweede reden waarom ik de gruweldaden van dit kleine groepje jihadisten vermeld, is omdat zij onze onschuld hebben gedood. Wij waren er rotsvast van overtuigd dat onze waarden en onze levensstijl zo universeel en zo aantrekkelijk waren, dat alle mensen die vanzelf zouden omarmen. Dat een open samenleving zoals de onze vijanden heeft ... dat konden wij ons eenvoudigweg niet voorstellen.
En tot slot vertel ik u over die gruwelijke aanslagen om u duidelijk te maken dat we meer op onze qui-vive zijn. Dat betekent, dat wij beter controleren wie wij aan onze grenzen binnenlaten. Vanzelfsprekend bieden wij te allen tijde bescherming aan mannen, vrouwen en kinderen die op de vlucht zijn voor oorlog, vervolging of foltering.
Maar als wij niet bepalen wie de Europese Unie binnenkomt, zijn het de ‘mensensmokkelaars'. Dat kunnen we niet aanvaarden. Zoals het ook niet kan, dat de barbaren voor wie u op de vlucht bent, u ook hier het leven onveilig zouden kunnen maken.
Beste mensen,
Terwijl ik hier sta, zijn er alweer honderden nieuwe vluchtelingen onderweg. De stroom van overvolle gammele bootjes die koers zetten naar het Griekse eiland Lesbos, of naar het Italiaanse Lampedusa, gaat onophoudelijk door. Het blijft onze verdomde plicht om u, en iedereen die op de vlucht is, naar best vermogen op te vangen.
En nu zou ik wil eindigen met een streepje muziek. Muziek is de balsem van het leven. Muziek is de meest universele van alle talen. Waar de woorden ophouden, nemen de klanken het over.
Dames en heren,
U hoort nu de Europese hymne, een stukje uit de negende symfonie van Beethoven. Het is een lied zonder tekst. Het geeft uitdrukking aan de Europese idealen van vrijheid, vrede en solidariteit.
Ik wens u het allerbeste en ik hoop, van ganser harte, dat u uw dromen zult kunnen realiseren.
>> De speech van Peter Van Rompaey
