Basso continuo

Vanaf 1 september neemt Wim Vanseveren de fakkel over. Wat drijft hem in onze armen? In onze programmabrochure licht hij een tipje van de sluier op. 'Ooit vroeg men wat toch de rode draad was doorheen mijn loopbaan van cultuur, media en toerisme. Ik antwoordde dat ik mijn hele leven al intensief bezig was met de volstrekt onbelangrijke dingen, zonder dewelke we niet kunnen leven.'

Basso continuo



Eén van mijn kleine trekjes is dat ik voorspellingen graag toets aan hun waarheid – vijfentwintig jaar later bijvoorbeeld. En één van mijn betere eigenschappen is dan weer dat ik wie daar als visionair uitkomt, koester om zijn schrander inzicht.



Op 24 november 1990 zei Jozef Deleu in Utrecht, op de themadag Mijn vaderland is de Nederlandse taal: ‘Ik ben ervan overtuigd dat onze taal niet kan worden bedreigd door grote en nieuwe Europese verbanden, maar alleen door onzorgvuldigheid en gebrek aan creativiteit.’ Ook bij uitbreiding van ‘taal’ naar ‘cultuur’ handhaaft deze uitspraak zich vandaag nog altijd perfect. En zou het een motto kunnen zijn voor deBuren, waar in mijn perceptie oog voor nieuw talent, zorg voor wijsheid en zin voor kwaliteit een tweede natuur zijn.



Vanaf 1 september heb ik het voorrecht om dit huis te mogen leiden, in de diepe, warme voetsporen van Dorian.



Ooit vroeg men wat toch de rode draad was doorheen mijn loopbaan van cultuur, media en toerisme. Ik antwoordde dat ik mijn hele leven al intensief bezig was met de volstrekt onbelangrijke dingen, zonder dewelke we niet kunnen leven.



Pas toen deBuren in beeld kwam, realiseerde ik me dat Nederlands-Vlaamse uitwisseling daarbij een basso continuo was. Niet gehinderd door de talrijke wederzijdse clichés die coproductie ontraadden, heb ik enthousiast met Nederland samengewerkt, al van toen ik kinderprogramma’s maakte op de VRT. Sterker, ik vond het een buitengewoon privilege om binnen één taalgemeenschap zulke interessante cultuurverschillen te mogen ervaren, waarvan ik doorgaans wiser werd en nooit sadder. Hooguit reed ik wat monkelend de grens weer over.



Nu volgen weken van aandachtig luisteren. In Nederland en Vlaanderen, in ons gezamenlijke Europa. Naar bestuurders, beleidsmensen, medewerkers, sympathisanten en sceptici. Over de waarde van deBuren, de hiaten, de toekomst. En dan het stof laten dalen, het bos zien door de bomen.



Ik hou u op de hoogte. Doet u dat gerust ook met mij.



Wim Vanseveren, programmabrochure najaar 2015