Deze website wordt niet langer ondersteund in Internet Explorer. Update hier je browser voor een betere ervaring.
Zo begon mijn inleiding tien jaar geleden toen ik het programma voor het eerste semester van 2006 voorstelde. Vandaag is dit mijn laatste bijdrage. deBuren is ondertussen groter en steviger geworden. Als rode draad hebben wij de gezonde nieuwsgierigheid, die de weg toont naar wijsheid en schoonheid, aangehouden. Tussen fictie en wetenschap, tussen feiten en indrukken heeft deBuren een eigen spoor getrokken dat de werkelijkheid en de waarheid kritisch onderzoekt. We zouden een huis van reflectie en debat worden.
We hebben hier graag op ingezet en in meer dan 1.000 debatten en lezingen heeft deBuren in het voorbije decennium verwondering en bewondering een plaats gegeven. deBuren werd een huis waar even goed geluisterd als gepraat werd. Wij vroegen de Vlamingen om af en toe duidelijker te zijn en de Nederlanders om … af en toe te twijfelen. In dit huis geloven wij in de complementaire eigenschappen en kwaliteiten van de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden.
Met de viering van 200 jaar koninkrijk mochten wij in de reeks Een gemiste kans? even dromen over één land dat van Groningen tot Luxemburg strekt. Een politieke en economische maar vooral culturele grootmacht die in Europa haar hedendaagse gelijke niet kent. Een republikeins koninkrijk waar diversiteit een van de belangrijke troeven is. deBuren is ervan overtuigd dat ook in een globale wereld en in de Europese Unie, de Nederlandse taal een culturele troef is en blijft.
Dat Nederland en Vlaanderen ruimte en middelen ter beschikking stelden om dit project te laten groeien en bloeien was moedig en genereus. Bij mijn vertrek zal ik regelmatig de vraag naar het mooiste cultuurmoment moeten beantwoorden. Dat bestaat natuurlijk niet maar ik doe wel een poging om enkele onvergetelijke mensen en/of momenten te benoemen.
Afgelopen zomer werd de fusie van Ahold en Delhaize bekend gemaakt. Albert Heijn had al enige onrust gebracht in de Belgische voedingsdistributie. Ik weet niet of we moeten juichen of treuren bij deze voornamelijk financiële transactie maar ik hoop dat beide groepen ook ruimte zullen laten voor diversiteit en verschil. De grootste troef van de Vlaams-Nederlandse culturele samenwerking is dat we elke dag opnieuw kunnen genieten van onze verschillen. Ik hoop dat culturele verschillen altijd vruchtbaarder zullen zijn dan politieke geschillen.
deBuren was mijn laatste professionele halte. Ik heb gedurende tien jaar genoten van het privilege dit huis te mogen leiden. deBuren is echter op de eerste plaats een team enthousiaste, hard- maar vooral GRAAGwerkende Vlamingen en Nederlanders. Zij zullen mijn opvolger Wim Vanseveren, die ik van harte verwelkom, steunen om ook de volgende tien jaar van deBuren een huis te maken waar gepraat wordt over het verleden en gedroomd van de toekomst. Dames en heren, collega’s, medewerkers, bestuurders, ambtenaren en politici, dank voor uw steun aan deBuren.
Al onze partners in Nederland en Vlaanderen en in de wereld wil ik danken voor de fantastische samenwerking. De kwaliteit van onze relaties met culturele organisaties was bepalend voor onze eigen mogelijkheden. Dank voor die constructieve samenwerking.
Dames en heren, geacht publiek, voor u heb ik gewerkt. U bent het doel en de uiteindelijke beoordelaar. Dank voor uw kritiek en voor uw lof, ze waren beiden nuttig, noodzakelijk, nodig.
Blijf genieten, blijf kritisch.
Dorian van der Brempt