Speech Battle 2015 | Finalist Thomas Hart

'Schrijf de speech die de paus zal uitspreken bij de opening van een nieuwe moskee in Brussel': zo luidde de open oproep. Acteur Valentijn Dhaenens (SKaGeN) kroop tijdens deze avond in de huid van paus Franciscus en las de drie speeches voor. Thomas Hart – een 24-jarige student klassieke talen uit Nederland – werd derde. Zijn speech kun je hier lezen en beluisteren.

Lees hier de feedback van de speechschrijvers Renée Broekmeulen en Nathalie Milio

Broeders, zusters, in Brussel en overal,

Het is een bijzondere eer om hier vandaag aanwezig te zijn.

Bijna achthonderd jaar geleden bezocht Franciscus van Assisi, een christen, Al-Malik al-Kamil, de toenmalige sultan van Egypte. Het was de tijd van de vijfde kruistocht. Franciscus trok door de woestijn naar de sultan, om Gods liefde te bewijzen aan een medemens. Maar zij die zich leiders van kerk en wereld noemden, veroordeelden Franciscus om zijn vriendelijkheid. Het was ongehoord! Waarom in gesprek treden met een ongelovige? Een godslasteraar? Een moslim? Christenen en moslims konden geen broeders zijn.

Vandaag, acht eeuwen later, denken we misschien dat we die sentimenten ontgroeid zijn, dat die tijden voorbij zijn. Maar hoeveel religieuze conflicten zijn er nog geweest na die vijfde kruistocht? Hoeveel zijn er nog aan de gang? In Afrika, in het Midden-Oosten, in Amerika en in Europa drukken religieuze extremisten elke vorm van vredig en vriendelijk samenleven de kop in. En het einde daarvan is nog niet in zicht.

Maar gelukkig is er óók nog een Franciscus. Zijn ideaal van naastenliefde boven al het andere is nog springlevend. En niet alleen in mij, een dankbare ontvanger van zijn naam. Wij vinden allemaal dat we onze medemens lief moeten hebben. De grenzen tussen religies vervagen daarmee - dat ik u hier nu op deze feestelijke gelegenheid toe mag spreken, getuigt daarvan. Ik spreek hier daarom niet als de geestelijk leider van de katholieke kerk, maar als jullie medegelovige. Ik voel me welkom, en dank jullie voor jullie open armen. Het is, broeders en zusters, een bijzondere eer om hier vandaag aanwezig te zijn.

Vandaag is het feest. We vieren de opening van deze nieuwe moskee. En we kijken verwachtingsvol uit naar wat deze moskee zal worden. Een plek waar men samenkomt om dichter tot God te komen, en dichter tot elkaar. Een plek om je klein en veilig te voelen en groot te groeien. Een plek om vreugde en verdriet te delen en samen te dragen.

U moet daarom genieten van vandaag, en uitkijken naar morgen - daar is immers reden genoeg voor. Maar de opening van deze moskee brengt meer dan blijdschap met zich mee. In deze tijd, waarin religieuze toenadering een schaars goed is, staat een opening van een gebedshuis gelijk aan de geboorte van een grote verantwoordelijkheid. Het is nu namelijk van levensbelang dat de liefde die in deze moskee opgroeit zich zal uitstrekken tot ver daarbuiten. Want alleen op die manier kunnen we hen die haat en verdeeldheid zaaien in de marge, terugroepen naar het hart van het geloof.

Ook deze moskee draagt die verantwoordelijkheid, en wel op drie manieren. Er is een rol weggelegd voor de minaretten, en één voor de deuren, en één voor de bezoekers van de moskee.

De minaretten van deze moskee moeten oproepen tot samenkomst, tot bezinning en tot gebed. Daar zullen ze vandaag mee beginnen, en ze mogen er nooit meer mee ophouden. In weer en wind moeten ze hoog en onwrikbaar blijven staan, onvermoeibaar en ongevoelig voor aardse onrust. Hier in Brussel, in het hart van Europa, moeten ze ervoor zorgen dat hun boodschap zo ver mogelijk draagt - laat iedereen het horen! Laat iedereen naar hier komen!

De deuren van deze moskee moeten wijd openstaan en iedereen verwelkomen die er toevlucht zoekt. Laat hen die onder het mom van hun religie hun naasten geweld aandoen terugkeren naar het centrum van het geloof. In een omgeving van liefdevolle broeders en zusters kunnen ze tot bezinning komen. Laat hen daarna samen bidden en vragen om vergiffenis voor hun fouten, wijsheid om het ware geloof te zien en de kracht om het te omarmen.

De bezoekers van deze moskee hebben de belangrijkste taak. Dat bent u, geachte aanwezigen. U moet uw harten openstellen voor uw verdwaalde broeders en zusters en ze een plek geven om zich veilig te voelen en groot te groeien. U moet naar hen luisteren, delen in hun verdriet en hun lasten helpen dragen als ze dat alleen niet kunnen. Met liefde zult u liefde voortbrengen. Ook moet u deze goddelijke boodschap niet in dit gebedshuis laten, maar het mee naar huis nemen, de straat op, en het land in. Breng het naar uw familie, uw buren, en naar iedereen die het horen wil. En voelt u zich niet belast met uw taak: ieder helpt op zijn eigen manier, en zelfs het kleinste gebaar draagt uiteindelijk bij aan een overwinning van liefde en hoop op haat en vernietiging.

Broeders, zusters, in Brussel en overal,

Bijna achthonderd jaar geleden, in een tijd van bloedig conflict, vonden twee gelijke geesten elkaar in de dorre Egyptische woestijn. De één was christen en bleef christen; de ander was moslim en bleef moslim. Franciscus kwam niet naar de sultan als vijand - hij kwam liefde, vrede en broederschap brengen. Hij leerde de sultan kennen als een moslim met een open hart, als bemiddelaar in conflicten tussen moslims en christenen. De mannen namen als medegelovigen en vol wederzijds respect afscheid van elkaar. Dat was achthonderd jaar geleden. Ze waren hun tijd ver vooruit.

De ontmoeting van Franciscus van Assisi en Al-Malik al-Kamil is een voorbeeld voor heel de wereld. Laat vanaf vandaag, hier in Brussel, deze prachtige moskee een plek van samenkomst, bezinning en gebed zijn.

Laat deze nieuwe moskee een bloemknop zijn in de woestijn - en met de juiste zorg zal ze zich openen en groeien tot een oase van vrede.

Ik bid voor ons allemaal.