Speech Battle 2014 | Finalist Louise Willockx

De teksten van de finalisten werden anoniem voorgelezen door een actrice Caroline Meerschaert en becommentarieerd door professionele speechwriters Luuk van Middelaar en Vincent Stuer. Het publiek stemde voor de toespraak van Anton Maertens. De runners-up waren Dries Cools, en de 18-jarige Louise Willocx.


Beste mensen,

Nu is het zeker om zeep met Europa. Ik zie het jullie zo denken. Ze konden zelfs al geen 60-jarige oud-premier meer vinden als voorzitter en hebben dan maar een jonge onbekende Oostblokvrouw geïmporteerd.

Wel die jonge Oostblokvrouw symboliseert precies waar we heen moeten met Europa. Niet uitbollen, maar vooruitgaan. Durven kiezen voor gewaagde ideeën. Dat er zo’n jonge vrouw voor u staat, is omdat ik reeds sinds het begin van mijn carrière voluit voor Europa heb gekozen. Omdat ik geloof dat Europa iedereen iets te bieden heeft, ook wie helemaal niks van dit project wil weten. Denkt u nu niet dat er zo’n naïeve jonge vrouw voor u staat. Wat me hier heeft gebracht zijn niet absoluut niet wollige idealen of grote verhalen. Ik sta hier vanwege de kaas.

Als er iets is waar ik verzot op ben, is het Franse kaas. Als kind had ik het onder het toenmalige regime slechts een keer kunnen proeven, op kerstmis. Vandaag kunnen mijn kinderen er, welke supermarkt ze ook binnenlopen, eindeloos van genieten.

Ze staan er niet meer bij stil, maar met dat stukje kaas hebben ze Europa op hun bord.
En wat voor mij kaas is, is voor Luca, een Italiaanse olijfboer, de inkomenssteun die er voor zorgt dat hij kan blijven produceren.
Het is voor Camilla uit Denemarken de ervaring die ze op doet tijdens haar Erasmus in Engeland.
Voor Radina, een Bulgaarse journaliste, zijn het haar artikels waar ze vrij haar mening in kan uiten.
In het geval van mijn moeder is het de geruststellende gedachte dat haar vader de enige is die ze ooit zal verliezen in een Europese oorlog.
En voor Lucian uit Roemenië is het zijn nieuwe job bij een Nederlands bedrijf dat er geland is.

Dat ene stukje kaas maakt Europa een verhaal van mensen en een verhaal waar we trots op kunnen zijn. Aan hen die dit Europese verhaal in vraag stellen, vraag ik één ding. Wat stellen jullie voor?
Terugplooien op ons eigen landje in deze geglobaliseerde wereld? Gaat u Camilla vertellen dat ze voortaan maar een Erasmus binnen haar eigen land moet doen? En aan Radina dat vrije meningsuiting toch altijd al zwaar overschat is geweest?

De Europese Unie zit in een moeilijke positie en zovele uitdagingen. Deze uitdagingen kunnen we enkel tot een goed einde brengen als één verenigd Europa, een Europa verenigd door mensen.

Hoewel wij Europeanen nog nooit zo sterk verbonden met elkaar zijn geweest, hebben we ons paradoxaal genoeg nog nooit zo vervreemd van elkaar gevoeld. Een land zonder een nationalistische beweging is duidelijk niet meer mee en mensen die zich trots Europeaan noemen, moeten zich hier voortdurend voor verdedigen. Europa is nochtans een verhaal van mensen en we hebben de steun van jullie, burgers nodig als we iets willen betekenen. In een project waar democratie zo hoog in het vaandel wordt gedragen, kan het niet dat men dit alles een ver-van-mijn-bedshow vindt.

We moeten onze instellingen democratischer maken en evolueren naar een meer federaal model. Daarin zou het Parlement, en dus ook jullie, burgers, veel meer inspraak krijgen en de Commissie als een soort regering functioneren. Voor de Europese Raad zou er dan weer een kleinere rol zijn weggelegd. Hoe kunnen burgers immers een correct beeld krijgen van wat we doen, wanneer al onze progressieve voorstellen worden afgeblokt of afgezwakt en nationale leiders nadien de media laten verstaan dat de vooruitgang die is geboekt louter te danken valt aan hun heftig verdedigen van nationale belangen?

Met die sterkere unie zijn we ook in staat de economische uitdagingen aan te gaan die op ons liggen te wachten. Sinds de crisis hebben we al verschillende pijnpunten aangepakt waar we trots op mogen zijn. Er worden grote stappen gezet in de richting van een bankenunie, de nationale overheidsfinanciën kregen strengere normen opgelegd en we raken stilaan uit de recessie.

Toch zijn we er nog lang niet. Alleen al het feit dat de jonge universitair Javier uit Spanje nog steeds geen werk heeft gevonden, gaat ons allen aan. We hebben reeds maatregelen genomen en hebben 45 miljard euro vrijgemaakt om dit onrecht aan te vechten, maar als we Javier op lange termijn ook zijn Europees verhaal willen geven, zullen we de zware besparingen op onderwijs en jeugdbeleid moeten matigen.

Met de komende vergrijzing en groeilanden die steeds competitiever worden, moeten we als unie goed weten waarvoor we staan op economisch vlak. De kennis en specialisatie van onze jongste generatie zal het wapen zijn om enerzijds onze competitiviteit te versterken en anderzijds te kunnen blijven vasthouden aan de waarden waarop onze sociale welvaartsstaten zijn gebouwd.
Dat bereiken we niet alleen met structurele maatregelen om werkloosheid tegen te gaan, maar ook door in te zetten op een duurzame economie.

Als we een sterk Europa willen in de toekomst, moeten we dat doen met de middelen van de toekomst. Met groene energie kunnen we milieu en economie hand in hand laten gaan. Door ons hierin te specialiseren zijn we economisch minder afhankelijk van traditionele energieleveranciers en zijn we langs die weg ook minder vatbaar voor politieke druk, waarvan de Ukrainecrisis nog maar eens het gevaar heeft bewezen.

Ook qua buitenlands beleid moet de Europese Unie vooruitkijken. De toenemende globalisering, de opkomende groeieconomieën en nieuwe internationale conflicten dwingen de EU zijn buitenlands beleid te herbekijken en vooral om dat buitenlands beleid gezamenlijk uit te voeren.
Ons gebrek aan eensgezindheid heeft er toe geleid dat Aziz vanwege Lampedusa nooit aan zijn Europees verhaal is kunnen beginnen. En dat Isra, een Syrische baby, zelfs nooit een verhaal heeft gehad. Het is onze plicht op dit vlak samen onze verantwoordelijkheid te nemen en met een sterk Europees beleid te komen dat mensen het verhaal geeft waar ze recht op hebben.

Daarnaast moeten we ook met andere grootmachten onze banden vernauwen, maar zonder te vergeten waar we als unie voor staan.
Zo kan het vrijhandelsakkoord met de Verenigde Staten ons enorme voordelen opleveren, maar het moet wel gepaard gaan met een goede verstandhouding over wanneer de bescherming van de nationale veiligheid stopt en de schending van privacy begint. Met China en andere groeilanden moeten er intensere economische contacten ontstaan, die ons tegelijkertijd zouden toelaten de mensenrechtensituatie en de democratie te bevorderen. Onze topprioriteit blijft echter een sterk beleid te ontwikkelen naar Rusland toe. Op korte termijn dienen we te reageren op hun agressieve buitenlandse politiek in Ukraine en Syrië, maar ook op lange termijn moeten we onze positie bepalen bij een hernieuwing van de handelsovereenkomst met hen.   

Wilt u weten waarom ik zo verzot ben op Franse kaas?

Hij smaakt naar meer.

We staan op een kantelpunt in dit Europees project.

Het noodzakelijke hebben we reeds gedaan: we hebben een project opgericht dat ons helpt boven water te blijven in deze geglobaliseerde wereld. Nu hebben we de keuze. We kunnen het zo laten en kiezen voor een Europa uit noodzaak of we kunnen kiezen voor een Europa met een drive.

Een drive die steunt op de overtuiging dat een Europa waar vooruitgang en samenwerking hand in hand gaan, de sleutel is tot welvaart. Ik wil meer Luca’s en Radina’s leren kennen en ik wil hen kunnen zeggen dat Europa er ook voor hen is. Dat Europa karakter en een visie heeft en niet zal rusten tot elke Camilla, Lucian of Javier zijn eigen Europees verhaal heeft.

Auteur: Louise Willockx, journaliste bij StampMedia, winnares ‘junior state of the European Union 2013’ Ryckevelde vzw voor beste paper over de toekomst van de Europese Unie.