Beste Willem-Alexander

Beste Willem-Alexander,
Majesteit,

U hebt in een historisch televisie-interview aangekondigd dat we u mochten aanspreken op de wijze die we fijn vinden. U herinnerde mij aan François Mitterrand, toen hij eens een Frans dorp bezocht. Een enthousiaste burgemeester en partijgenoot verwelkomde hem met de woorden: ‘Camarade, que je suis heureux que tu sois venu. Puis-je te tutoyer?' Waarop de president antwoordde: ‘Si vous voulez'.

Wil ik u wel tutoyeren? Iedereen die mij kent spreekt mij met Dorian aan, dat is normaal, maar op de bank heb ik een hekel aan de tutoyerende man of vrouw achter het loket. Zij zijn geen vrienden en ik beschouw hun aanspreking als een ongewenste intimiteit. Blijkbaar is het neuzen in mijn kwantitatief privédomein voor hen een aanleiding om te tutoyeren.
Als u mij wilt tutoyeren kan ik u dit toestaan, hoewel u maar één keer op bezoek was bij deBuren; samen met uw moeder, uw vrouw en uw collega's van Laken. Ik heb nog een foto waarop u allemaal lezend vereeuwigd wordt.

Ik wens u een mooi feest en een prachtig leven als staatshoofd. Ik hoop ook dat u een oude traditie in ere herstelt. Ik zou graag opnieuw een nar naast u zien. U wilt een hedendaagse koning zijn; dan past naast u een hedendaagse nar. De nar maakt de koning sterker. Met hem wordt onvoorwaardelijk vertrouwen mogelijk. In deze tijd geen luxe: één man of vrouw die u volledig kunt vertrouwen. De nar zou u als enige moeten tutoyeren.
Feestelijke groet vanuit Brussel. Ik wens u en Máxima veel kracht toe om uw taak in schoonheid en wijsheid te volbrengen.

Van harte,

Dorian van der Brempt

Directeur deBuren

© Stefan Wolf Lucks