Trage Post: Dag Jinte

Vorig jaar schreven tientallen grootouders trage brieven aan hun kleinkinderen. De brieven worden pas in 2030 bezorgd. Tijdens een feestelijke afsluitingsmiddag wordt bekendgemaakt welke kinderen nog een bijzondere tweede brief krijgen. Deze week leest u een brief van een grootmoeder die naast de wieg van haar kleindochter haar wensen voor de toekomst op papier zet.

Dag Jinte,

Gisteravond belde je papa om je geboorte te melden. De lucht is blauw, ik warm mijn handen in mijn jas en wacht op bus 33. De rit naar jou zal een klein uur duren. Ik kies een zitplaats bij het raam. De wereld buiten is zoals ik me voel, helder en rustig. Ik hoef niets anders te doen dan verlangen.

Al jaren schrijf ik geen brieven meer, maar toen ik achttien was, hield ik ervan. De stilte van de bezigheid, het drogen van de inkt, de gelegenheid iets persoonlijks te zeggen. En vooral ... dat ik een antwoord zou ontvangen.

Hoe gaat het nu met je? Wat doe je graag?

Op 7 december lag je zo gaaf in je wiegje. Je gaapte, niesde, balde je handjes, kon je zware oogjes niet open houden. Eén bezoekdag later werd de betovering doorbroken: je mocht van arm naar arm gaan om ons te plezieren. Zo licht, zo klein. Kon ik je maar altijd beschermen ...

Mijn grootste angst is dat jij er niet meer zal zijn in 2030. Het overkomt sommige kinderen dat ze ziek worden of slachtoffer van een stom ongeluk. Nu, in jouw geboortejaar, overkomt het vele kinderen in Syrië dat ze sterven door kwaad opzet.

Het kwade zal altijd bestaan, Jinte. Vertrouw je erop dat ook het goede bestaat?

Af en toe ontmoet ik een bejaarde vrouw of man die in het leven zware kwetsuren heeft opgelopen maar de omgeving daar niet heeft op afgerekend. Zachte mensen. Moge jij ze ook ontmoeten.

In onze woonkamer klinkt het liedje 'One day baby, we'll be old, oh baby, we'll be old, think about the stories that we could have told.'

Liever dan eigen verhalen te vertellen, hoor ik of lees ik die van anderen. Ze brengen me dichter bij iemand. Misschien kunnen verhalen ook jou helpen in je zoektocht naar de ander. Bedoelingen van mensen raken zo makkelijk vermist door verkeerde woorden of handelingen.

Ik zal het dus niet kunnen laten boeken met je te lezen. We starten met de dikke kartonnen prentenboeken, de grappige woordjes, de kleurige tekeningen. Zullen we nadien stapsgewijs voor meer spanning gaan en die achteraf luid ‘weglachen'? En nu en dan kiezen we een sprookje, vanwege de traditie.

Vandaag wil ik de lieve fee bij je wiegje zijn. Ik wens dat je op elk moment in je leven goede mensen weet te vinden. Wees alert: soms verschijnen deze mensen in een andere gedaante ... als een schilderij, muziek, een gedicht ...

En ... ‘we'll be old' ...

Stel dat ik, nu je dit leest, niet alleen in lengte gekrompen ben maar ook in gedachten ... zeg het me. Ongetwijfeld zal ik schrikken van je opmerking maar ik zal er evengoed weer van bekomen. Zolang ik niet dementerend ben, kan en wil ik van je leren.

Liefs,

omie