Trage Post: Mijn lieve Rosie

Dit najaar organiseert deBuren een brievenwedstrijd waarin we kersverse grootouders vragen om een brief te schrijven aan hun (pasgeboren) kleinkind. Wat zou u uw kleinkind willen vertellen, wanneer hij of zij 18 jaar oud is? Dorian van der Brempt kroop in zijn pen en schreef een trage brief aan zijn kleindochter Rosie.

In het kader van het project 'Trage Post 2012 Slow Mail' van WAERBEKE.

                                                                       Antwerpen, 27 augustus 2012 en 2030

Mijn lieve Rosie,

Ongevraagd heb ik jou gepromoveerd tot boegbeeldje van het deBurenproject Trage Post. deBuren is het Vlaams-Nederlands Huis in Brussel waar ik, boempa, nu directeur ben. Het is een mooi project waar wij schoonheid en wijsheid uit Vlaanderen en Nederland op elkaar proberen af te stemmen. Ik hoop dat het in 2030 nog bestaat want de wereld is op dit ogenblik tegelijkertijd aan het krimpen en aan het uitzetten. Wij leven in een zogenaamd geglobaliseerde wereld maar enkele Nederlanders zijn overtuigd dat minder Europa hen een betere toekomst garandeert. In eigen land willen steeds meer Vlamingen onafhankelijkheid. Meer Vlaanderen dus en België afschaffen wegens overbodig geworden. Rare mensen toch die steeds opnieuw de wereld willen verkavelen. Ik ben benieuwd naar jouw omgeving in 2030. Zou Vlaanderen een republiek geworden zijn? Is Brussel eindelijk één stad geworden met één keizer-burgemeester-minister-president en negentien ministers? Of is het nog steeds een ganzenbord waarop Europa tracht te schaken?

Tijdens de opening van het Theaterfestival 2012 in deSingel kwam Louis Janssens aan het woord. Hij is de zestienjarige directeur van een eigen festival in DE STUDIO, het hoofdkwartier van Villanella. Als je deze brief leest, is Louis vierendertig. Zoek hem eens op. Ik ben benieuwd of hij de nieuwe patron van het Toneelhuis of deSingel is of een designshop heeft op Park Spoor Noord. Voorlopig zijn de mooiste voorstellingen van dit festival San Francisco van De Warme Winkel en Voetvolk van Lisbeth Gruwez - een danseres die steeds mooier en wijzer wordt.

Rosie, ik ben heel blij dat je er bent en jouw lichaamstaal zegt me dat je dat er ook graag bent. Je hebt een grote neef Oscar en grote nicht Jeanne die je de weg zullen wijzen maar ik ben ervan overtuigd dat je heel snel zelf de richting zult bepalen. Het is een fantastische tijd. Er wordt veel in vraag gesteld maar ik heb toch de indruk dat mensen heel langzaam slimmer worden. Nog nooit zal Antwerpen zo kleurrijk en veelzijdig zijn als tijdens jouw leven. Je zal in het stadspark leren stappen met Joodse, Pakistaanse, Chinese, Russische en Marokkaanse collega's. Het Stad is van iedereen zoals ook het Stadspark een plaats wordt waar je naar konijnen en zwanen kan kijken maar ook de vreemde regels van cricket kan leren.

Rosie, morgen ben je terug thuis na die eerste reis met de Thalys naar Frankrijk. Ik hoop dat je de smaak te pakken hebt en dat we samen ooit stukjes van de wereld mogen ontdekken. Met boempa zullen dat steden zijn want berg en dal spreken mij minder aan.

Dikke zoen,

Dorian

Wilt u kans maken op een trage brief van een bekende schrijver? Klik dan hier voor meer informatie over de brievenwedstrijd!

Afbeelding: Dorian met kleindochter Rosie © Marianne Hommersom