En de city trip gaat naar... Lublin!

De winnaar van de citybookswedstrijd is gekozen: An Vandermeulen overtuigde ons met haar inzending over een verloren én gevonden boek en gaat binnenkort naar Lublin.

(Lees haar inzending onderaan).

De vele tientallen inzendingen hebben ons verrast, doen dromen, ontroerd en aan het lachen gebracht en het was dan ook niet gemakkelijk om uit de zeer uiteenlopende motivaties één winnaar te kiezen. Veel inzendingen kwamen uit Nederland en België, maar evengoed zijn er deelnemers van Zuid-Afrika tot Zweden en van Oostenrijk tot Georgië. We ontvingen niet alleen mooie teksten, maar ook gedichten, afbeeldingen en zelfs een huisgemaakte podcast. Sommigen moesten dringend op reis om te ontspannen en zich weer even ‘minder onbehoorlijk te gedragen’, anderen verlangen naar een stad ‘waar ik niemand ken. Waar ik niet weet of ik zal overleven’. Maar het is vooral nieuwsgierigheid naar onbekende oorden die de motivaties kenmerkt.

Op naar ...

De citybookssteden spreken duidelijk tot de verbeelding, met Venetië op kop als favoriete bestemming, een stad vol romantiek, kunst, cultuur en architectuur, maar ook een stad van een jeugdherinnering, een brug der zuchten, een wereld ondersteboven op een Middeleeuwse kaart, een gemiste kans, en nog heel wat redenen om er (opnieuw) naartoe te willen. Ook Skopje, Boekarest, Graz en het exotische Yerevan prikkelden de nieuwsgierigheid bij velen. Hebben alle Macedoniërs een snor? Zal Graz inspireren tot poëzie? Ziet de heuvel van een huwelijksaanzoek in Boekarest er nog hetzelfde uit? Is Yerevan echt die onontgonnen parel in het Oosten?

Niet alleen solo- en duoreizigers deden mee: Utrecht blijkt een favoriete bestemming om in groep de Nederlandse cultuur te ontdekken, met de kroket uit de muur als culinair hoogtepunt. Oostende lijkt de ideale bestemming voor een leesvakantie, met Marvin Gaye als soundtrack. En ‘why should one go to cities where everyone is heading to’ als je ook naar Sheffield kunt. Wie weet of je er in navolging van Pascal Verbeken in de wassalon niet alleen mooie verhalen, maar ook een ‘launderette love date’ op kunt pikken om mee naar het Off the Shelf festival te gaan? Of naar Chartres, op zoek naar het licht waarmee deze stad van ‘licht en parfum’ zichzelf promoot.

... Lublin!

Of … naar Lublin, want ook die stad inspireerde heel wat mensen als bestemming. Geïnspireerd door de citybooks van Arnon Grunberg en Mauro Pawlowski, voor een verlate huwelijksreis maar vooral: om op zoek te gaan naar een geliefd boek dat daar een tijdelijk thuis vond. Met die reden wist An Vandermeulen deBuren te overtuigen dat zij dringend naar Lublin moet!

De winnende inzending:

Op zoek naar mijn Republiek der Dromen

Er zit niets anders op dan naar Lublin te reizen. Op zoek naar mijn Republiek der Dromen in een stad te midden van gele velden, een plaats voor een Duizendkunstenaar op kousenvoeten, een herberg voor mijn Republiek.

We schrijven zomer 2011. Ik ben in Warschau op bezoek bij Natalia Romik, een felle Poolse met wie ik muur aan muur sliep tijdens mijn Erasmusjaren in Berlijn. Iemand horen kuchen door een dunne wand schept al gauw een band en niet veel later zijn we allerbeste vrienden (Zubrowka, na zdrowie!). Natalia blijkt één van de meest daadkrachtige en absurde mensen te zijn op aard geschapen. Ze had een enorm schorre stem die een gruwelijk en redelijk onverstaanbaar Duits uitstootte. Door dagelijks met haar te moeten communiceren ontwikkelden we een soort pidgintaal. Ik was nagenoeg haar enige allerbeste vriend aangezien ze elke ochtend een volledige lookteen op een toastje plette en die smakelijk opat.

Met haar schreeuwschorre tirades over Joden, genderstudies en Poolse poëzie werd zij een gevreesde gesprekspartner, zij blafte haar gelijk vanonder een oranjekleurige haardos de wereld in. Ze keek je zelden echt aan, want ze droeg extravagante zonnebrillen, terwijl ze nooit de zon zag: zij leefde ’s nachts, wanneer ze als zilveren nimf langs de Berlijnse muur kon dartelen en wanneer het netwerkvolk buitenkwam (zo heeft ze haar Poolse poëziebundel aan één of andere Duitse geïmponeerde uitgever kunnen verpatsen.). En wij werden de beste vrienden. Ik als nitwit de wereld van Berlijn in gestuurd met aan mijn zij de vrouw die Vrijheid predikte, mijn vleesgeworden Republiek der dromen.

Wekelijks sturen Natalia en ik de nieuwste feiten over ons leven naar elkaar door. Lange tijd geleden kreeg ik van haar een vreemd bericht (vertaald uit het slecht-Duits):

Lieve An,

Ik heb de man van mijn leven ontmoet, Alek – een Pool met Joodse moeder. We hebben uitgezocht dat ik ook tot de 4e graad Joods ben. Ik heb besloten me te laten converteren zodat we onze kinderen Joods kunnen opvoeden. Ik ben al geruime tijd bezig om bij een liberale rabbijn Hebreeuws te leren en me als dusdanig op mijn conversie voor te bereiden. Aangezien dit een zeer belangrijk moment voor me is, zou ik het ten zeerste appreciëren als je op mijn bat mitswa aanwezig zou zijn. Op 3 juli gaat die door. Ik ontvang je graag hier in Warschau al enkele dagen vroeger, vermoedelijk gaat het feest door in Krakau tijdens het Joods Klezmer Festival.

Laat snel iets weten!

Alles gute,
Natalia.

Treinen leiden me naar Polen in de zomer van 2011. Ik was niet alleen, mijn grote held Schulz was bij me. Ik las zijn Republiek der dromen op perronbankjes en onder loofbomen. Tot wanneer ik niet meer wist waar die Republiek zich bevond. Ergens achtergelaten, gehaast en onvoorzichtig. Laatst was ze gesignaleerd in een kerk, tijdens een Russisch-orthodoxe misviering nota bene. Sindsdien is mijn Republiek spoorloos.
Tot wanneer ik een mail ontving (vertaald uit het Hochdeutsch):

Beste mevrouw,

Ik vond uw boek in Warschau. Ikzelf woon echter in Lublin. Ik woon nu samen met uw boek. Ik lees uw taal niet en kan dus niets met het boek. Ik begrijp dat u ervan hield, dat kan ik zien aan het onderlijnen van zinnen. Ik begrijp wel dat het op Duits lijkt. Goed dat u dit adres vermeldde. Indien u wenst, kan u altijd langskomen op onderstaand adres.

Vriendelijke groeten,

Jadwiga Kozmian
Lublin

Ik moet naar Lublin, op zoek naar mijn vergeten Republiek. En voor Jadwiga zal ik van lachende vrouwen bloemen kopen.

Laten jullie mij gaan?
…

An Vandermeulen

Foto © Maciej Rukasz, citybooks Lublin